17 Eylül 2023 Pazar

MEDİA REYESTRİNƏ QEYDIYYATDAN İMTİNAYA QARŞI HÜQUQİ YOL


Bu Bələdçi 08 Fevral 2022-ci ildə qüvvəyə minən Media haqqında Azərbaycan Respublikası Qanununun yeni tələblərindən olan media subyektlərinin və jurnalistlərin Media Reyestrində qeydiyyatdan keçmə şərtinə görə hazırlanmışdır. 

Praktika göstərir ki, bu Qanunun qüvvəyə minməsindən öncə fəaliyyət göstərən bütün media subyektləri Reyestrdə qeydiyyata alınmır. Bir çox mövcud media subyektlərinə rədd cavabı verilir, yaxud müxtəlif səbəblərdən qeydiyyat reallaşmır. Halbuki, hüququn təməl prinsiplərindən biri  “vəziyyəti ağırlaşdıran” normaların geriyə tətbiqinin mümkünsüzlüyüdür. 

Bələdçi Media Reyestrinin mahiyyətini, onun bölmələrini, media subyektlərinin fərqlərinə görə Media Reyestrində qeydiyyat üçün hansı sənədlərin zəruriliyini, media subyektlərinin təsisçilərinin, rəhbərlərinin hansı fərdi kriteriyalar daşımalı olduğunu, Meia Reyestrində qeydiyyatda olan media subyektlərinin hansı hallarda reyestrdən çıxarıla biləcəyini, xarici jurnalistlərin və azad jurnalistlərin akreditasiya və fəaliyyətinin çərçivəsini, Media Reyestrində qeydiyyatından imtina olunan media subyektlərinin və jurnalistlərin hansı hüquqi addımları ata biləcəyi izah edilmişdir. 

Ayrıca, konkret məhkəmə çəkişmələri müşahidə edilərək nümunəvi məhkəmə iddiası və Media Qanunun konstitusiyaya uyğunluğuna dair Konstitusiya Məhkəməsinə fərdi şikayət nümunəsi də bəldçiyə əlavəedilmişdir. 

Ümid edirik bu bələdçi gündəlik cəmiyyətin bilgilənməsi və mariflənməsini özünə peşə seçən hər kəsə faydalı olacaq.

 

Ələsgər Məmmədli



1. MEDİA SUBYEKTLƏRİNİN REYESTRİ

1.1. Media Reyestri: 

Azərbaycanda ilk dəfədir media subyektlərinin reyistrinin məcburi qaydada aparılması qanunvericiliklə nəzərdətutulur. Media haqqında Qanunun 8-ci fəsli Media Reyestrini tənzimləyir. Media Reyestrinin yaradılmasında məqsəd, Azərbaycanda media subyektlərinə, o cümlədən onların redaksiyalarına, habelə jurnalistlərə dair məlumatların sistemləşdirilməsi göstərilsə də, funksional baxımdan bu məqsədi aşan xeyli genişsəlahiyyətlərin sayıldığı müşahidə edilir. 

Media Reyesteri dövlət büdcəsi vəsaiti hesabına maliyyələşən elektron informasiya ehtiyatıdır. Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 8 fevral 2022-ci il tarixli Fərmanına[1] əsasən MEDİA Agentliyi tərəfindən həyata keçirilir. MEDİA Agentliyi Media Reyestrinin aparılması qaydalarını və Media Reyestri şəhadətnaməsinin formasını təsdiq edir.
Media Reyestrinin 5 f
ərqli bölməsi var.[2]

Bunlar: 

*audiovizual media subyektləri; 

*çap mediası subyektləri; 

*onlayn media subyektləri; 

*informasiya agentlikləri; 

*jurnalistlər. 

Çap mediası, onlayn media subyektləri, informasiya agentlikləri və jurnalistlər Media Reyestrinə daxil edilməsi üçün MEDİA Agentliyinə müraciət edir.
Auidiovizual media subyektlərinin Media Reyestrinə daxil edilməsi özlərinin təşəbbüsü ilə yox, lisenziya verən Audiovizual Şuranın təşəbbüsü ilə reallaşır. Şura audiovizual media subyektlərinə lisenziya verdiyi, dayandırdığı, bərpa etdiyi və ya ləğv etdiyi tarixdə3 iş günü müddətində məlumatları MEDİA Agentliyinəverməlidir. MEDİA Agentliyi öz növbəsində Media Reyestrinə məlumatları daxil etməlidir. Bu tələb həm teleradio yayımçılarına, həm də platforma yayımçıları və operatorlarına, habelə sifarişli yayım xidməti göstərən yayımçılara verilən lisenziyalar üçün keçərlidir. 

 

 


 

1.2. MEDİA REYESTRİ ÜÇÜN SƏNƏDLƏR VƏ TƏLƏBLƏR 

1.2.1.  Media Reyestri üçün sənədlər

Media Reyestrinə müraciət edən media subyektləri və jurnalistlər aşağıdakı məlumatları Media Reyestrinədaxil etmək üçün MEDİA Agentliyinə təqdim etməlidir:[3]

1.        media subyektinin və (və ya) onun redaksiyasının (redaksiyalarının) adı, loqotipi (emblemi), hüquqi vəfaktiki ünvanı;

2.        fiziki şəxs olan media subyekti, hüquqi şəxs olan media subyektinin təsisçisi (iştirakçısı), habeləmedia subyektinin təsisçisi olan quqi şəxsin birbaşa və dolayısı ilə iştirakçısı olan şəxslər haqqında bu Qanunla nəzərdə tutulmuş məlumatlar; 

3.        media subyektinin EN-i;

4.        media subyektinin idarəetmə orqanının rəhbərinin adı, soyadı, atasının adıyaşadığı yer, şəxsiyyətini təsdiq edən sənədin nömrəsi və verilmə tarixi, əlaqə məlumatları;

5.        məsul redaktorun adı, soyadı, atasının adıyaşadığı yerşəxsiyyətini təsdiq edən sənədin nömrəsi və verilmə tarixiəlaqə məlumatları

6.        media subyektində işləyən jurnalistlərin siyahısı (adı, soyadı, atasının adı, yaşadığı yer, şəxsiyyətini təsdiq edən sənədin nömrəsi və verilmə tarixi, əlaqə məlumatları)

7.        Çap mediası subyektinin dövriliyi və birdəfəlik tirajıməzmunu haqqında məlumat; 

8.        Onlayn media subyektinin domen adının sahibi haqqında məlumat; 

9.        media subyektinin və (və ya) onun redaksiyasının (redaksiyalarının) ərazi kateqoriyası

10.     Audiovizual media subyektlərinin və (və ya) onların redaksiyasının (redaksiyalarının) janrı, yayım üsulu və nö

11.     Audiovizual media subyektlərinin lisenziyası haqqında məlumatlar; 

12.     İnformasiya agentliklərinin digər media subyektləri ilə informasiya verilməsi (əldə edilməsi) haqqında bağladığı müqavilələr barədə məlumatlar; 

13.     Jurnalistin adı, soyadı, atasının adı, yaşadığı yer, şəxsiyyətini təsdiq edən sənədin nömrəsi vəverilmə tarixi, əlaqə məlumatları

14.     jurnalistə verilmiş (o cümlədən olduğu halda əvvəllər verilmişjurnalist vəsiqəsi haqqında məlumat; 

15.     jurnalistin əmək və ya mülki hüquq müqaviləsiəmək fəaliyyəti haqqında ümumi məlumat; 

16.     fərdi olaraq müəllif hüquqları əsasında mülki hüquq müqaviləsi ilə işləyən jurnalistin EN-i;

17.     media subyektinin idarəetmə orqanının rəhbərininjurnalistin ali təhsili haqqında məlumat; 

18.     təsisçi (iştirakçı) fiziki şəxs olduqda, onun (onların), media subyektinin idarəetməorqanının rəhbərinin və jurnalistin məhkumluğunun olub-olmaması haqqında məlumat.

Bu tələb olunan məlumatları lisenziya alaraq fəaliyyət göstərən audiovizual media subyektləri də Audiovizual Şuraya lisenziya alarkən təqdim etməlidirlər. Onların məlumatlarını Media Reyestrinə daxil etmək üçün MEDİA Agentliyinə Şura lisenziya verdikdən 3 iş günü ərzində özü təqdim edir. Media Reyestrinə daxil edilmiş məlumatlar ictimaiyyət üçün açıq deyil.[4] Yalnız, Media subyektlərinin və jurnalistlərin siyahısı açıq informasiya hesab edilir. 

 

1.2.2. Media Reyestrinə daxil edilmək üçün tələblə

Media Reyestrinə media subyekti kimi daxil edilmək üçün müraciət edən şəxslər aşağıdakı tələblərə cavab verməlidir: 

1.        Təsisçi fiziki şəxs olduqda, Azərbaycan Respublikasında daimi yaşayan Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı olmalıdır; 

2.        Təsisçi quqi şəxs olduqdaonun nizamnamə kapitalında üstün iştirak payı (75 faiz) Azərbaycan Respublikasında daimi yaşayan Azərbaycan Respublikasının vətəndaşına (vətəndaşlarına) və (və ya) Azərbaycan Respublikasında qeydiyyatdan keçmiş hüquqi şəxsə(hüquqi şəxslərə) məxsus olmalıdır; 

3.        Media subyekti fiziki şəxs olduqdaAzərbaycan Respublikasında daimi yaşayan Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı olmalıağır və ya xüsusilə ağır cinayətlərə, ictimai mənəviyyat əleyhinəcinayətlərə görə əvvəllər məhkum edilməyən, məhkumluğödənilməyən və ya götürülməyən,habelə məhkəmə tərəfindən fəaliyyət qabiliyyəti olmayan və ya məhdud fəaliyyət qabiliyyətli hesab edilən şəxslərdən olmamalıdır;(Bu şərtlər media subyektinin təsisçisi olan hüquqi şəxsin birbaşa vədolayısı ilə iştirakçısı olan şəxslərin iştirakçılarına da şamil edilir.) 

4.        Media Reyestrinə müraciət edən media subyektlərindən yalnız çap mediasının təsisçisi (iştirakçısı) arasında siyasi partiyalara və dini qurumlara icazə verilir. 

5.        Media Reyestrinə daxil olan media subyektinin təsisçisi (iştirakçısı) olmayan xarici ölkələrin fiziki və ya hüquqi şəxslərionların filial və nümayəndəlikləri, həmin şəxslərin Azərbaycan Respublikasında təsis etdikləri hüquqi şəxslər, habelə xarici ölkələrin dövlət qurumları tərəfindən maliyyələşdirilməsinə yol verilmir

6.        Media subyektinin idarəetmə orqanının rəhbəri ali təhsilli, Azərbaycan Respublikasında daimi yaşayan Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı olmalıdır. Ağır və ya xüsusilə ağır cinayətlərəictimai mənəviyyat əleyhinə cinayətlərə görə əvvəllər məhkum edilməyən, məhkumluğödənilməyənvə ya götürülməyən, habelə məhkəmə tərəfindən fəaliyyət qabiliyyəti olmayan və ya məhdud fəaliyyət qabiliyyətli hesab edilən şəxslərdən olmamalıdır

7.        Media Reyestrinə müraciət edən media subyektləri xarici ölkələrin hüquqi və fiziki şəxsləri çap mediası və onlayn media subyektlərinin hər bir məhsulunun yalnız 25 (iyirmi beş) faizədək olan hissəsinə sponsorluq edə bilərlərDigər media subyektləri xarici mənbədən maliyyə ala bilməz. 

8.        Fəaliyyəti davamlı olmalıdır. (müraciət tarixinə qədər media sahəsində fəaliyyət göstərməmiş media subyektləri istisna olmaqla);

9.        Fəaliyyəti zamanı abunəlik və ya müqavilə əsasında digər media subyektinin informasiyasıya vəproqramlarına istinad olunmalı, abunəlik və ya müqavilə olmadıqda isə hər bir informasiyanın yalnız 1/3 (üçdəbirindən) çox olmayan hissəsinə istinad edərək istifadə etməlidir.

10.     quqi şəxs olduqda, hüquqi şəxslərin dövlət reyestrində qeydiyyatda alınmış olması zəruridir

11.     fiziki şəxs olduqda, fərdi sahibkar kimi vergi uçotunda olması zəruridir;

12.     Media Reyestrində olan digər media subyektlərinin redaksiyalarının loqotipləri (emblemləri) ilə eyni vəya oxşar olmaması zəruridir; 

1.3. Media Reyestrindən çıxarılma 

Qanunvericiliyə əsasəMEDİA Agentliyi aşağıdakı hallarda Media Reyestrinə daxil edilmiş subyektləri Reyestrdən çıxarır:

1.        media subyektinin ərizəsi olduqda;

2.        quqi şəxs olan media subyektləğv edildikdə

3.        məhkəmənin qərarı ilə media subyektinin fəaliyyətinə xitam verildikdə

4.        fiziki şəxs olan media subyekti öldükdə və ya qanuni qüvvəyə minmiş məhkəmə qərarı ilə ölmüş vəya itkin düşmüş elan edildikdə

5.        Azərbaycan Respublikasında daimi yaşayayan Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı olmalı, ağır vəya xüsusilə ağır cinayətlərə, ictimai mənəviyyat əleyhinə cinayətlərə görə əvvəllər məhkum edilməyən, məhkumluğödənilməyən və ya götürülməyən, habelə məhkəmə tərəfindən fəaliyyət qabiliyyəti olmayan və ya məhdud fəaliyyət qabiliyyətli hesab edilən şəxslərdən olmamaq tələblərinə cavab vermədiyi aşkar edildikdə

6.        Çap mediası subyekti tərəfindən fəaliyyətində yaranmış fasilə gündəlik qəzetdirsə il ərzində 12 nömrədən, günaşrı qəzetdirsə il ərzində 9 nömrədənhəftəlik qəzetdirsə il ərzində 6 nömrədən çox olmamaq tələbini pozarsa

7.        Onlayn media subyekti (redaksiyaları) tərəfindəhər ay 20 güngündəlik azı 20 matreal hazırlayıb yaymaq tələbini və fəaliyyəti zamanı abunəlik və ya müqavilə əsasında digər media subyektinin informasiyasıya və proqramlarına istinad etmək tələbi, abunəlik və ya müqavilə olmadıqda isə hər bir informasiyanın yalnız 1/3 (üçdəbirindən) çox olmayan hissəsinə istinad etməklə yaymaq tələblərini pozarsa; 

8.        Media Reyestrinə daxil edilmiş çap mediası və ya onlayn media subyektinin reyestr məlumatlarında dəyişiklik edildikdədəyişiklik baş verdiyi tarixdən 14 (on dörd) iş günü ərzində bu məlumatlar vafiq təsdiqedici sənədlərlə birlikdə müvafiq icra hakimiyyəti orqanın müəyyən etdiyi orqana (quruma) təqdim edilmədikdə

9.        Audiovizual media subyektinin lisenziyası ləğv edildikdə

Media subyekti Media Reyestrindən çıxarıldıqda MEDİA Agentliyi öz veb-saytında bu barədə məlumat yerləşdirir. Audiovizual Şura lisenziyanı ləğv edərsə onun təqdim etdiyi məlumatlar əsasında audiovizual media subyektləri birbaşa Media Reyestrindən çıxarılır. 

 


 

2. JURNALİSTLƏRİN REYESTRİ

2.1 Media Reyestrinə daxil olunması üçün müraciət edən jurnalistlərə dair tələblə

Media Reyestrinə daxil edilmək üçün müraciət etmiş jurnalistlər aşağıdakı tələblərə cavab verməlidir: 

1.        ali təhsili olmalı

2.        fəaliyyət qabiliyyətli olmalı

3.        ağır və ya xüsusilə ağır cinayətlərə, habelə ictimai mənəviyyat əleyhinə olan cinayətlərə görə əvvəllər məhkum edilməyəolmalı; 

4.        məhkumluğödənilən və ya götürüləolmalı; 

5.        media subyekti ilə əmək müqaviləsi olmalı; (fərdi olaraq müəllif hüquqları əsasında işləyən jurnalistlərinazı bir media subyekti ilə mülki hüquqi müqaviləsi olmalıdır); 

6.        işlədiyi media subyekti Media Reyestrinə daxil edilmış olmalı; 

7.        işlədiyi media subyektinin davamlı fəaliyyət göstərməli; (raciət tarixinə qədər fəaliyyət göstərməmişmedia subyektləri istisna olmaqla); 

8.        fəaliyyəti zamanı abunəlik və ya müqavilə əsasında digər media subyektinin informasiyasıya vəproqramlarına istinad olunmasıabunəlik və ya müqavilə olmadıqda isə hər bir informasiyanın yalnız 1/3 (üçdəbirindən) çox olmayan hissəsinə istinad etməklə yayılmalı

9.        işlədiyi çap mediası subyektinin fəaliyyətində yaranmış fasilə gündəlik qəzetdirsə il ərzində 12 nömrədən, günaşrı qəzetdirsə il ərzində 9 nömrədən, həftəlik qəzetdirsə il ərzində 6 nömrədən çox olmamalı; 

10.     İşlədiyi onlayn media subyekti (redaksiyaları) tərəfindən isə hər ay 20 gün, gündəlik azı 20 matreal hazırlayıb yayılmalı

11.     jurnalistika sahəsi üzrə 3 (üç) ildən az olmayaraq iş stajı olmasıelmi və pedaqoji təhsil müəssisələrində jurnalistika sahəsində 3 (üç) ildən az olmayan müddətdə fəaliyyət göstərməli

12.     jurnalist kimi fəaliyyət göstərdiyi müddəərzində peşə etikası (etik davranış) qaydalarına riayət etməli; 

13.     fərdi olaraq müəllif hüquqları əsasında mülki hüquq müqaviləsi ilə işləyən jurnalist fərdi sahibkar kimi vergi uçotuna alınmalı; 

Media Reyestrinə daxil edilmək üçün müraciət etmiş şəxslər və ya jurnalistlər yuxarıda sayılan tələblərin hər hansı birinə cavab vermədikdə, MEDİA Agentliyi tərəfindən onların Media Reyestrinə daxil edilməsindən imtina edilir.[5] Bu şərt Media haqqında Qanunun 74,3 maddəsinin tələbidir.

2.2. Jurnalistlərin Media Reyestrindən çıxarılması 

Media Reyestrinə daxil edilmiş jurnalistlər aşağıdakı hallarda Media Reyestrindən çıxarılır[6]:

1.      jurnalistin ərizəsi olduqda

2.     Media Reyestrinə daxil edilmək üçün müraciət edəjurnalistlərə dair tələblərə cavab vermədikdə; (yuxarıdakı 10,11,12- ci tələblərə bax!)

3.     ağır və xüsusilə ağır cinayətlərə görə məsuliyyətə cəlb edildikdə

4.     öldükdə və ya qanuni qüvvəyə minmiş məhkəmə qərarı ilə ölmüş və ya itkin düşmüş elan edildikdə

5.     yayımladığı informasiyanın Media haqqında Qanunun 14-cü maddəsində mediada dərc olunan və(və ya) yayımlanan informasiyaya dair tələblərə cavab verməməsi halları il ərzində 3 (üç) dəfə aşkar edildikdə

6.     işlədiyi media subyekti, yaxud fərdi olaraq müəllif hüquqları əsasında işlədiyi yeganə media subyekti Media Reyestrindən çıxarıldıqda

7.     fərdi olaraq müəllif hüquqları əsasında mülki hüquq müqaviləsi ilə işləyən jurnalist vergi uçotundan çıxarıldıqda və ya sahibkarlıq fəaliyyəti dayandırıldıqda

Jurnalist Media Reyestrindən çıxarıldıqda onun jurnalist vəsiqəsi MEDİA Agentliyi tərəfindən ləğv edilir və bu barədə qurumun veb-saytında məlumat yerləşdirilir. 

3. MEDİA REYESTRİNƏ MÜRACİƏT EDƏN MEDİA SUBYEKTLƏRİNİN HÜQUQLARI

 

3.1. Media subyektlərinin, Jurnalistlərin hüquqları 

3.1.1. Fəaliyyətin təminatı 

Konstitusiyaya əsasən Azərbaycan Respublikasında media azaddır. Media sahəsində dövlət senzurası, habeləbu məqsədlə dövlət qurumlarının, yaxud vəzifələrin yaradılması və maliyyələşdirilməsi qadağandır

Media sahəsində fəaliyyətin azadlığı hər kəsin qanuni yolla informasiya axtarmaq, əldə etmək, hazırlamaq, ötürmək, istehsal etmək və yaymaq hüququna dövlət tərəfindən təminat verilməsinə əsaslanır.
Bununula yanas
̧ı media azadlığının məhdudlaşdırılması da mümkündür. Media sahəsini tənzimləyən Azərbaycan Respublikasının digər qanunları ilə müəyyən edilmiş hallarda və qaydada media azadlığı məhdudlaşdırıla bilər. 

Jurnalistləöz fəaliyyətlərini icra edərkən onların müstəqilliyinə müdaxilə yolverilməzdir. Onlar peşəfaəliyyətlərinin xarakterinə uyğun oalraq öz mənafelərini təmsil edən təşkilatlarda birləşmə hüququna malikdirlər. Jurnalistlər peşə borclarını yerinə yetirərkən şəxsi toxunulmazlıq, şərəf və ləyaqətlərini müdafiəetmək hüquqlarına malikdirlər və bu hüquqlar qanunvericiliklə qoruma altındadır. Onların peşəkar fəaliyyətinəqanunsuz müdaxilə yolverilməzdir. 

Jurnalistlərin təməl hüquqlarından biri məlumat azadlığıdır və bu Konstitusiyanın 50-ci maddəsi ilə qoruma altındadır. Azərbaycan Respublikasının qanunları ilə məhdudlaşdırılmayan, ümumi istifadə üçün nəzərdətutulmuş məlumatların toplanması, hazırlanması, redaktə və istehsalı, ötürülməsi, habelə həmin məlumatlara dair fikir bildirilməsi, şərh verilməsi ilə bağlı jurnalistlərin təqib edilməsi və onlara təzyiq göstərilməsi yolverilməzdir. 

 

3.2. Jurnalistlərin məlumat almaq hüququ[7]

Media subyektləri və jurnalistlər cəmiyyətdəki ictimai, siyasi, sosial və iqtisadi vəziyyət haqqında, dövlət qurumlarının, bələdiyyələrin, müəssisə və təşkilatların, qeyri-hökumət təşkilatlarının, siyasi partiyaların, vəzifəli şəxslərin fəaliyyəti barədə düzgün informasiya almaq hüququna malikdirlər. Bu hüquq qanunla müəyyənləşdirilmiş hallardan başqa məhdudlaşdırıla bilməz. 

Dövlət orqanları (qurumları), bələdiyyələr, müəssisə və təşkilatlar, qeyri-hökumət təşkilatları, siyasi partiyalar, vəzifəli şəxsləöz fəaliyyətləri haqqında informasiyanı media subyektlərinin və jurnalistlərin yazılı və şifahi sorğusu əsasında, habelə mətbuat konfransları və ya brifinqlər keçirmək yolu ilə yaxud başqa formalarda verirlər. 

İnformasiya əldə edilməsi barədə yazılı sorğuya İnformasiya əldə etmək haqqında” Azərbaycan Respublikasının Qanununda müəyyənləşdirilmiş qaydada və müddətdə baxılır. Bir qayda olaraq bu 7 (yeddi) iş günündən gec olmamalıdır. Lakin, 7 (yeddi) iş günü müddətində həmin informasiya öz operativliyini itirərsə, sorğuya dərhal, bu mümkün olmadıqda isə 24 (iyirmi dörd) saatdan gec olmayaraq cavab verilməlidir. 

Media subyektləri və jurnalistlər məlumatı verməkdən imtina edən dövlət orqanlarından (qurumlarından), bələdiyyələrdən, müəssisə və təşkilatlardan, qeyri-hökumət təşkilatlarından, siyasi partiyalardan və ya vəzifəli şəxslərdən qanunla müəyyənləşdirilmiş qaydada şikayət etmək hüququna malikdir. Şikayət bir qayda olaraq yuxarı inzibati orqana, İnsan Hüquqları üzrə Müvəkkilə (Ombudsmana) və ya birbaşa məhkəməyə verilə bilər. 

 

3.2.1. Sərbəst jurnalistlər (freelance journalist) 

Media haqqında Qanun jurnalist anlayışını məhdudlaşdırıb və yalnız əmək müqaviləsi ilə media subyektindəvə ya fərdi olaraq müəllif hüquqları əsasında mülki hüquq müqaviləsi ilə fəaliyyət göstərən, əsas fəaliyyət növü davamlı şəkildə məlumat toplamaq, hazırlamaq, redaktə və istehsal etmək, ötürmək, habelə həmin məlumatlara dair fikir bildirmək (şərh vermək) olan və bu fəaliyyəti Bu anlayışı bir az açsaq, yeni qanunvericiliyə əsasənjurnalist kimdir?  
• H
ər hansı media subyekti ilə əmək müqaviləsi ilə işləyən şəxs; yaxud,
• F
ərdi sahibkar olaraq vergi ödəyicisi kimi qeydiyyatdan keçən,VÖEN-lə fəaliyyət göstərən, əsas fəaliyyət növü davamlı şəkildə məlumat toplamaq, hazırlamaq, redaktə və istehsal etmək, ötürmək, habelə həmin məlumatlara dair fikir bildirmək (şərh vermək) olan şəxs.

Jurnalist əmək müqaviləsi ilə yaxud fərdi (VÖEN-lə) fəaliyyət göstərdiyi zaman bunu gəlir əldə etmək məqsədi ilə etməlidir. Deməli, jurnalistin könüllü, ictimai əsaslarla fəaliyyəti zamanı onu mövcud qanun jurnalist hesab etməyəcək. Bu baxımdan qanunvericilikdə jurnalistlərə xüsusi tanınan hüquqlar, imtiyazlar, qorumalar bu anlayışla müəyyən olunan çərçivədə fəaliyyət göstərən jurnalistlərə aid olacaq.          
S
ərbəst fəaliyyət göstərən və VÖEN-lə vergi ödəyicisi kimi əsas fəaliyyət növünü bu sahədə müəyyən edən hər bir sərbəst jurnalist də bu çərçivədə həm hüquqlardan, həm qoruma mexanizmlərindən faydalana biləcək, imtiyazlardan istifadə etmək üçün jurnalist reyestrindən keçə biləcək.                               
G
əlir əldə etmək məsqədi olmayan, əmək müqaviləsi ilə hər hansı media subyekti ilə işləməyən yaxud fərdi vergi qeydiyyatından (VÖEN) keçməyən lakin davamlı olmasa da informasiya toplamaq, hazırlamaq, redaktəvə istehsal etmək, ötürmək işləri ilə məşğul olanların heç bir hüququ olmayacaqmı?      
Bu sual qars
̧ısında qanunvericiliyin ümumi çərçivəsinə baxmaq lazımdır. Həölkə Konstitusiyası, həm dəölkənin ratifikasiya etdiyi beynəlxalq sənədlər jurnalistin gəlir əldə etmək məqsədi şərtini tələb etmədiyinə görə jurnalistlərə tanınan hüquqlar gəlir əldə etmək məqsədi olmayan və davamlı olmadan bu sahədə fəaliyyət göstərən şəxslərə, habelə fərdi VÖEN-lə fəaliyyət göstərib, lakin media reyestrində qeydiyyatda olmayanlara da şamil olur.

Sərbəst jurnalistlər yalnız Media haqqında Qanunun 71-ci maddəsində jurnalist vəsiqəsi alan jurnalistlərətanınan imtiyazlardan yararlana bilməyəcək habelə jurnalist reystrindən keçmək, akreditasiya olunmaq üçün müraiət edə bilməyəcək. 

Jurnalistin jurnalist hesab edilməsi üçün gəlir əldə etmə məqsədinin olması, bir qurumla hökmən müqaviləbağlama şərtləri ilə gətirilən məhdudlaşdırma legitim məqsəd daşımadığına görə, usuluna uyğun qaydada ratifikasiya edilən beynəlxalq hüquq normaları qanunlardan üstün hesab edildiyini nəzərə aldıqda[8], sərbəst fəaliyyət göstərən jurnalistlər qanunun bu normasının hüquqiliyini məhkəmə qaydasında mübahisələndirəbilərlər. 

 

3.2.2. Xarici media qurumları və jurnalistlə

Xarici media nümayəndələrinin (jurnalist və operatorların) Azərbaycan Respublikasının ərazisində fəaliyyəti Media haqqında Qanunun 11-ci maddəsinə əsasən həm daxili qanunvericilik həm də Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələrlə tənzimlənir.           
Daxili qanunvericiliyin 
əsasını təşkil edən AR Konstitusiyasının 50-ci maddəsi hər kəsin informasiya azadlığını təminat altına alıb. Yəni hər kəs məlumatı ala və yaya bilər. Konstitusiya bu baxımdan yerli-xarici ayrımına getməyib. Nə ölkədə daimi yaşamaq, nə də vətəndaşlıq bağı ilə bağlı olmaq jurnalist fəaliyyətinəmane olmamamlıdır. 

Eyni yanaşma Azərbaycanın ratifikasiya etdiyi Avropa İnsan Hüquqları Konvensiyasının 10-cu maddəsindəvurğulanır: Hər kəöz fikrini ifadə etmək azadlığı hüququna malikdir. Bu hüquqa öz rəyində qalmaq azadlığı, dövlət hakimiyyəti orqanları tərəfindən hər hansı maneçilik olmadan və dövlət sərhədlərindən asılı olmayaraq, məlumat və ideyaları almaq və yaymaq azadlığı daxildir.[9]

Azərbaycan Respublikasının da ratifikasiya etdiyi BMT Mülki və siyasi Hüquqlara dair Paktın 19-cu maddəsində də eyni üslub keçərlidir. 19-cu maddənin 2-ci bəndində vurğulanır ki: Hər bir insanın öz fikrini sərbəst ifadə etmək hüququ var. Bu hüquqa dövlət sərhədlərindən asılı olmayaraq hər cür informasiya vəideyaları axtarmaq, almaq, şifahi, yazılı, mətbuat, yaxud bədii ifadə formaları vasitəsilə, yaxud özü seçdiyi başqa üsullarla yaymaq azadlığı daxildir.”[10]    
H
ər iki sənəd Konstitusiyanın 151-ci maddəsinə əsasən qanunlardan üstün hüquqi qüvvəyə malikdir. 

Daxili qanunvericilikdə xarici media nümayəndələrinin ölkədə fəaliyyət göstərməsi üçün hökmən akreditasiya edilməli olduğuna dair imperativ norma yoxdur. Lakin, Media haqqında Qanunun 11.3-cü maddəsindəgöstərilib ki, xarici jurnalistlərin Azərbaycan Respublikasında akkreditasiyası müvafiq icra hakimiyyəti orqanının müəyyən etdiyi orqan (qurum) tərəfindən həyata keçirilir. Qanunun tətbiqinə dair Fərmanda bu qurumun Azərbaycan Respublikası Xarici İşlər Nazirliyi olduğu müəyyən edilib. 

Azərbaycan Respublikası Xarici İşlər Nazirliyinin Kollegiyası 01 Avqust 2022-ci ildə Q/04-22 nömrəli Qərarı ilə “Azərbaycan Respublikasında xarici media nümayəndələrinin akkreditasiyası Qaydaları”nı təsdiq edib[11]           
Qaydaları
n 1-ci bəndinə nəzər saldıqda, Qanunun 11.3-cü maddəsinin tələbinin genişləndirildiyi və faktiki imperativ norma halına gətirildiyi diqqət çəkir. Qanunda olmayan Azərbaycan Respublikasında jurnalist fəaliyyəti ilə məşğul olmaq və bu məqsədlə çəkiliş aparmaq istəyən”- ifadəsi Qaydalara salınıb və beləlikləxarici media nümayəndələrinin Azərbaycanda fəaliyyətin yalnız akreditasiya olduqda mümkünlüyü göstərilib. 

        1.Bu Qaydalar Media haqqında” Azərbaycan Respublikasının Qanuna əsasən hazırlanmış vəAzərbaycan Respublikasında jurnalist fəaliyyəti ilə məşğul olmaq və bu məqsədlə çəkiliş aparmaq istəyən xarici media nümayəndləri olan jurnalist və operatorların (bundan sonra – xarici media nümayəndələri) akkreditasiyası qaydalarını müəyyən edir.” 

Qaydalarda xarici jurnalistlərin ölkədə informasiya toplaması və yayması fəaliyyətinin akreditasiya şərtinəbağlanması yuxarıda isnad edilən Konstitusiyanın və digər beynəlxalq sənədlərin tələbləri ilə ziddiyət təşkil etdiyi şübhəsizdir. 

 

6.2.3. Xarici media nümayəndələrinin akkreditasiyası 

Xarici media nümayəndələrinin akkreditasiyası üçün tələb olunan sənədlər Xarici İşlər Nazirliyinə poçt, Azərbaycan Respublikasının diplomatik nümayəndəlikləri və ya konsulluqları, XİN-in internet saytındakı elektron xidmət vasitəsilə (https://www.mfa.gov.az/az/category/e-akkreditasiya) və ya şəxsən təqdim ediləbilər. 

Xarici media nümayəndələrinin akkreditasiyası[12] barədə müraciətə 30 (otuz) gün ərzində baxılır vəbaxılmanın nəticəsi müsbət olduğu təqdirdə, xarici media nümayəndələrinə akkreditasiya kartı verilir. Kart şəxsə yalnız özünün istifadəsi üçün verilir, başqalarına verilmə və başqasının istifadəsi qadağandır. 

Xarici media nümayəndələrinin akkreditasiyası üçün aşağıdakı sənədlər tələb olunur: 

        xarici media nümayəndəsinin təmsil etdiyi xarici media subyektinin nümayəndəliyinin rəhbərinin və ya onu əvəz edən şəxsin Xarici İşlər Nazirliyinə müraciət məktubu;

        xarici media nümayəndəsi tərəfindən doldurulmuş ərizə-anketi (Əlavə)

        iki ədəd 3x4 sm ölçüdə rəngli fotoşəkil;

        xarici media nümayəndəsinin pasportu və ya digər sərhədkeçmə sənədinin (əgər xarici media nümayəndəsi Azərbaycan Respublikasının vətəndaşıdırsa onun şəxsiyyət vəsiqəsinin) surəti;

        xidməti vəsiqənin (jurnalist vəsiqəsinin) surəti

tərcümeyi-hal.
Bu sayılan sənədləri təqdim etməyənlərin, saxta və ya yanlış məlumat təqdim edənlərin, Azərbaycan Respublikasının qanunvericiliyi ilə müəyyən edilmiş müvafiq tələblərə riayət etmədən Azərbaycan Respublikasının ərazisinə daxil olan və ya əvvəllər daxil olması barədə məlumatlar mövcud olan habeləAzərbaycan Respublikasının ərazi bütövlüyünə, müstəqilliyinə, mənafeyinə və suverenliyinə qarşı fəaliyyəti aşkar edilən şəxslərin akreditasiyasından imtina edilir.       
Akkreditasiya kartını itirdikd
ə kart sahibi dərhal XİN-in Mətbuat xidməti idarəsinə məlumat verməlidir. İtən kartın yerinə Akkreditasiya kartının dublikatı verilir. Dubilkatın verilməsi üçün ərizəyə itirildiyinə dair ərizə və 2 ədəd 3x4 sm ölçüdə rəngli fotoşəkil əlavə edilməlidir. Bu müraciətə 3 iş günü ərzində baxılır.

Azərbaycan Respublikasında xarici media subyektlərinin filial və nümayəndəlikləri Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələrdə nəzərdə tutulmuş hallarda açılır. 

Media haqqında Qanun imkan verir ki, Media Reyestrinə daxil edilmiş jurnalistlərin peşə fəaliyyətinin həyata keçirilməsinə digər dövlətlər tərəfindən xüsusi məhdudiyyətlər qoyulduqda həmin məhdudiyyətləri tətbiq etmişdövlətin jurnalistlərinə Azərbaycan Respublikasında da eyni məhdudiyyətlər qoyulsun.[13]

4. MEDİA REYESTRİNƏ QEYDİYYATDAN İMTİNA - MƏHKƏMƏYƏ MÜRACİƏT

Media haqqında Qanuna əsasən Media Reyestrinin istifadəyə verildiyi tarixə qədər artıq fəaliyyət göstərən media subyektləri 6 ay ərzində Media Reyestrinə müraciət etməlidirlər. Yeni yaranacaq media subyektlərinin isə fəaliyyətə başlamazdan 1 həftə əvvəl Media Reyestrinə müraciət etmələri tələb olunur. 2022-ci ilin Sentyabrında bu 6 aylıq müddətin başladığı rəsmi şəkildə elan edilib. 

 Media Reyestrinə müraciət edən media subyektlərinin heç də hamısı dərhal qeydiyyata alınmır. Müraciətdən sonra əsasən qeydiyyatından imtina olunan media subyektlərinə imtina cavabı olan məktub göndərilir. İmtina səbəblərini Media Agentliyi əsasən ümumi ifadələrlə əsaslandırmadan, yaxud əsaslandırdıqda da sadəcəMeida haqqında Qanundan və ya Qanunun tətbiqinə dair 2022-ci il fevral tarixli Prezidentin Fərmanından müəyyən maddələri göstərməklə yekunlaşdırır. 

2023-cü il yanvarın 12-də Media İnkişaf Agentliyinin rəhbərinin tək və hələ ki son açıqlamasına görə[1] cəmi 200-dək media qurumu reyestrə qeydiyyat üçün müraciət etmiş, onlardan 160-i qeydiyyata alınmışdır. Ayrıca 180 jurnalistin də qeydiyyata alındığı həmin informasiyada bildirilib.

Qanunvericiliyin tələbinə əsasən reyestr açıq olmalıdır. Lakin https://reyestr.media.gov.az/ bu resursda statistika yerləşdirilmədiyindən bu günədək neçə media qurumunun dəqiq qeydiyyata alındığı və neçəsinin qeydiyyatından imtina edildiyini müəyyən etmək mümkün deyil. Qeyri-rəsmi məlumatlara əsasən 20-dən çox məhkəmə mübahisəsi qaldırılıb və davam edir. Lakim məhkəməyə müraciət etməyən, habelə Media Reyestrinə qeydiyyat üçün müraciət etməyən resurslar da mövcuddur. İctimai Qaydada yayılan məlumatlardan və qaldırılan Məhkəmə işlərindən məlum olur ki, daha çox rədd cavabı alan media subyektlrəri daha az nəzarətdə olan yaxud müstəqil olan media subyektləridir. 

 Media İnkişaf Agentliyininqeydiyyatdan imtina edərkən nə qədər tutarlı hüquqi dəlillərinin olduğu, imtina cavabının nə qədəəsasladırıldığını hər bir cavab üzrə konkret analiz etmək mümkün ola bilər. Təəssüf ki, bu rəsmi cavablar və ya bu cavabların sistemləşdirilmiş statistikası qurum tərəfindən təqdim edilmir. Reyestrəqeydiyyatından imtina olunan bəzi media qurumlarına verilən cavablar əsasən bir neçə səbəblə əlaqələndirilir. Əsaslardan biri Media haqqında Qanunun 74.1.2-ci və Qanunun tətbiqinə dair Prezidentin imzaladığı Fərmanın 6.5.2-ci yarımbəndi kimi göstərilib. Bu müddəalara əsasən, media subyekti kimi Media Reyestrinədaxil edilmək üçün müraciət edənlərin fəaliyyəti davamlı olmalıdır. Çap mediasının dövrülüyünə görə gündəlik qəzetlər üçün həftədə 5 sayı və il ərzində 12-dən çox nömrəsinin çap olunmaması,   Həftədə 3 dəfə çıxanların ardıcıl nəşr olunması və il ərzində 9-dan çox nömrəsinin çap olunmamması, həftəlik qəzetlərdə isə həftədə 1 nəşr olmaqla, il ərzində 6 nömrədən çox nəşr olunmaması tələbləri olduğu kimi, onlayn medianın da dövrülüyünə dair gündə 20 orjinal xəbər, ayda minimum 400 orjinal xəbər tələbi mövcuddur.

İmtinalarda irəli sürülən tələblərdən digər biri jurnalist standartlarına, media standartlarına dair tələblərə uyğun olmamamqdır. Burada başqa mənbələrə hörmət, jurnalist etik çərçivəsinə sadiqlik və s. Tələblər daxildir. 

Jurnalistlərə verilən imtina cavabları isə əsasəəmək stajınin yetərli olmamması, Reyestrdə qeydiyaytda olan bir media qurumu ilə əmək müqaviləsinin yaxud əməkdaşlıq müqaviləsinin yoxluğu və s. səbəblər ola bilir.   

Media qurumları və jurnalistlər imtina cavabı aldıqlarında onların imtinaya səbəb olan çatışmazlıqları aradan qaldıraraq, təkrar müraciət etmələri mümkün olduğu kimi, birbaşa bu imtina qərarından və ya təkrar imtina qərarından inzibati qaydada məhkəmədə məhkəmə  iddiası qaldıra bilərlər. 

Media haqqında Qanunun və onunla bağlı sonradan qəbul olunan tənzimləyici digər aktların media fəaliyyətinin azadlığı və sərbəstliyi baxımından hüquqi mühiti həddindən çox məhdudlaşdırdığı, beynəlxalq standartlara uyğun olmayan çoxsaylı məhdudiyyətlərlə müşayət olunduğu, gətirilən məhdudiyyətlərin demokratik cəmiyyətdə zərurilik testinə uyğmadığını nəzərə aldıqda Reyestrdən imtinaya dair istəniləəsasla verilən qərarların legitimliyi məhkəmə qaydasında mübahisələndirildikdə beynəlxalq hüququn üstünlüyü prinsipi baxımından xüsusilə  Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının mənimsədiyi sistem baxımından media subyektlərinin daha üstün hüquqi qoruma altında olduqlarını görə bilərik. Yəni, qərarların obyektiv məhkəmə mühakiməsi aparılarsa birmənalı bu məhdudiyyətlərin legitim məhdudiyyətlər olmadığı təsdiqini tapar. 

Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 151-ci maddəsi Azərbaycanın ratifikasiya etdiyi beynəlxalq aktların hüquqi qüvvəsini qanunlardan üstün hesab edir. Avropa İnsan Hüquqları Konvensiyası bu baxımdan media azadlığının beynəlxalq standartını müəyyən edən və xüsusilə Avropa İnsan Hüquqlrı Məhkəməsi təcrübəsi iləçoxyönlü məhkəmə təcrübəsi ilə oturuşmuş bir sistemin formalaşdırılmasını təmin edən bazadır. Bu Konvensiya Azərbaycanda birbaşa hüquqi qüvvədər və bu gün Media Reyestrini yaradan və orada qeydiyyata dair çoxsaylı məhdudlaşdırıcı normaları içərisində mühafizə edən Media haqqında Qanun bu Konvensiyaya ziddir. Konvensiyanın 10-cu maddəsində ifadə azadlığına gətirilə biləcək məhdudiyyətlərin çərçivəsi çox aydındır və bundan artıq əsaslarla məhdudiyyətlər, çərçivələr, maneələr, icazələr gətirilə bilməz. 

Bu səbəbdən istənilən Reyestrə qeydiyyatdan imtina qərarının məhkəmə perespektivi var. Əlbəttə, Azərbaycan Məhkəmə sisteminin problemlərinin mövcudluğu bəllidir və Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinin Azərbaycana qarşı Avropa Konvensiyasının 10-cu maddəsində qoruma altına alınan ifadə azadlığı, media azadlığı, informasiya azadlığına dair mübahisələrdə Azərbaycan əleyhinə verilən qərarlarda yerli məhkəmələrin mühakimələri zamanı ciddi nöqsanların olduğunu, qərarlarnda ifadə azadlığının qorunmasındakı yetərsizliyini aydın müşahidə edilir. 

Bu səbədən yerli inzibati məhkəmələrdə Reyestrdən imtinaya dair qərarların mübahisələndirilməsi zəruidir. Bu zaman Avropa Məhkəməsi perespektivini nəzərə alaraq, ilkin iddia ərizəsinin tərtibindən, mühakimənin sonunadək istəniləəsaslandırmada beynəlxalq hüquqi standartların xatırladılması, xüsusi qaldırılması vətələb olunması önəmlidir. 

Bütün bunları nəzərə alaraq, aşağıda yerli məhkəmə çəkişmələrindəki iddaların və mübahisələrin mahiyyətinəuyğun olaraq, nümunəvi məhkəmə iddia ərizəsi forması bu Bələdçiyə əlavə edilir. Bu format bir şablondur lakin dəyişməz deyil. Hər bir işin xarakterinə görə bu formatı yeni əlavələr, dəyişikliklər edilə bilər. İstənilən məhkəmə işinin xarakterinə görə fərdi davranmaq zəruridir. Yəni hər bir olay, hər bir iş öz xüsusiyyətlərinə görətamamilə yenidən nəzərdən keçirilərək hazırlanmalıdır. 

Şablon forma bu baxımdan həm media subyektlərinə, həm jurnalistlərə həm də onların işlərini təqib edən, hüquqi yardım edən gigər şəxslərə əlavə yardımçı vasitə rolu olynamaq üçün nəzərdə tutulub. 


 

İddia Ərizəsi nümunəsi[2]

Bakı İnzibati Məhkəməsinə

 

İddiaçı: "XX" REDAKSİYASI”

Məhdud Məsuliyyətli Cəmiyyəti

(ünvan: Bakı ş, Yasamar r, Mətbuat prospekti 529-cu məhəlləAzərbaycan” Nəşriyyatı —

Telefon: (050) _______, (012) ________

 

Cavabdeh: Azərbaycan Respublikasının Medianın İnkişafı Agentliyi

nvan : Zahid Xəlilov küç., 36

Telefon : 012 526 16 16)

 

İddia ərizəsi

 

(iddiaçının və onun sahibi olduğu onlayn media redaksiyasının

Media Reyestrinə daxil edilməsi öhdəliyinin cavabdehin üzərinə qoyulması barədə)

İşin halları

1. İddiaçı “"XX" REDAKSİYASI” Məhdud Məsuliyyətli Cəmiyyəti (bundan sonra: İddiaçı) media qurumudur, 21.01.2014-cü il tarixdə təsis edilib. Cəmiyyət Azərbaycan Respublikasının qanunvericiliyi ilə qadağan olunmayan media fəaliyyət növləri ilə məşğul ola bilər. İddiaçı həmçinin www..............az” onlayn media redaksiyasının təsisçisidir.

2. İddiaçı __________________ il tarixdə  2021-ci il 30 dekabr tarixli Media haqqında“ Azərbaycan Respublikası Qanununa (bundan sonra Qanun”) və Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Media Reyestrinin aparılması Qaydaları”nın təsdiq edilməsi haqqında” 26 sentyabr 2022-ci il tarixli Fərmanına (bundan sonra Fərman”) əsaslanaraq-Azərbaycan Respublikasının Medianın İnkişafı Agentliyinə (bundan sonra “Cavabdeh”) müraciət edib. Həözünün, həm də sahibi olduğu "www..........az" onlayn media redaksiyasının Media Reyestrinə (https://reyestr.media.gov.az/) daxil edilməsini xahiş edib.

3. Cavabdeh ___________________ il tarixdə iddiaçının müraciəti üzrə qərar qəbul edib, həmin qərarla iddiaçının reyestdə qeydiyyatından imtina olunub (Qoşma 1 – Medianın İnkişafı Agentliyinin bu qurumun rəhbəri tərəfindən imzalanmış imtina qərarının surəti). Cavabdeh müraciətin rədd edilməsini iddiaçının və onun sahibi olduğu "www...............az"” onlayn media redaksiyasının fəaliyyətinin davamlı olmaması iləəsaslandırıb. Cavabdeh, Qanunun 74.1.2-ci maddəsinə və Fərmanın 6.5.2-ci yarımbəndinə istinad edib[3]. Qərarda həmçinin qeyd edilib ki, imtina qərarı verilmiş müraciətlər üzrə Media Reyestrinə daxil edilmək üçün yenidən müraciət edilə bilər.

4. İddiaçı imtina haqqında qərarı aldıqdan sonra sahibi olduğu "www.............az" onlayn media resursunun Media haqqında“ Azərbaycan Respublikası Qanununa tələblərinə uyğunluğunu, xüsusilə, fəaliyyətin davamlılığı kriteriyalarına əməl edib-etmədiyini bir daha araşdırmış, hər hansı çatışmazılıq müəyyən etməmişdir. İddiaçı bunun ardınca, _________________ tarixdə Media Reyestrinə daxil edilməsi üçün yenidən cavabdehə müraciət edib.

5. Cavabdeh yenidən iddiaçının Media Reyestrinə daxil edilməsindən imtina edib. Cavabdehin  ______________________ tarixli müvafiq imtina qərarında iddiaçının Media haqqında qanunun 74.1.3-cü, 74.1-ci, 13.1-ci, 13.2-ci[4] maddələrinə cavab vermədiyi bildirilib.

6. Aşağıdakı səbəblərə görə, cavabdehin imtina qərarını qeyri-hüquqi və əsassız sayır, hesab edirik ki, Məhkəmə cavabdehin üzərinə iddiaçının və onun sahibi olduğu onlayn media redaksiyasının Media Reyestrinədaxil edilməsi öhdəliyi qoyan, eləcə də iddiaçının Avropa İnsan Hüquqları Konvensiyasının 10-cu maddəsi vəMülki və Siyasi Hüquqlar haqqında” Beynəlxalq Paktın 19-cu maddəsi ilə təminat altına alınan ifadə azadlığı hüququnun pozuntusunu tanıyan qərar qəbul etməlidir.

 

II.Hüquq məsələləri

7. Cavabdeh iddiaçının Media Reyestrinə daxil edilməsindən imtina ilə bağlı iki dəfə qərar qəbul edib.

8. Cavabdeh 05 dekabr 2022-ci il tarixli imtina qərarında Media haqqında“ Azərbaycan Respublikası Qanununun aşağıdakı müddəalarına istinad edib, iddia edib ki, iddiaçının fəaliyyəti davamlı deyil:

   74.1.2. fəaliyyəti davamlı olmalıdır (müraciət tarixinə qədər media sahəsində fəaliyyət göstərməmiş media subyektləri istisna olmaqla);

   60.5. Onlayn media subyekti (redaksiyaları) hər ay 20 (iyirmi) gün ərzində bu Qanunun 13.1-ci və 13.2-ci maddələrinin tələblərinə əməl etməklə və bu Qanunun 13.3-cü maddəsində göstərilən informasiya istisna olmaqla, gündəlik azı 20 (iyirmi) kütləvi informasiya dərc etdikdə onun fəaliyyəti davamlı hesab olunur.

9. Cavabdeh ___________________tarixli imtina qərarında iddiaçının digər mediaların materiallarından qanuna uyğun istifadə etməməsinə istinad edib:

   13.1. Media subyekti digər media subyektinin informasiyasını və proqramlarını istinad etməklə abunəlik və ya müqavilə əsasında istifadə edə bilər.

   13.2. Abunəlik və ya müqavilə olmadıqda media subyekti digər media subyektinin hər bir informasiyasının yalnız üçdə birindən çox olmayan hissəsini istinad etməklə istifadə edə bilər.

10. İddiaçının Media Reyestrinə daxil edilməsindən imtina edilməsi hər iki halda əsassızdır.

Çünki, birincisi, ümumilikdə Media haqqında qanunun məzmunu qeyri-müəyyəndir, həm də qanun əməl edilməsi praktiki cəhətdən mümkün olmayan tələbləri özündə əhatə edir. İkincisi, cavabdeh imtina ilə bağlı hər iki qərarını lazımi səviyyədə əsaslandırmayıb.

 

İmtina qərarlarının qanunun tələbləri baxımından əsassız olması ilə bağlı

11. İmtina qərarı üçün qanunun əsas göstərilən maddəsinin dili aydın deyil. Belə ki, imtina üçün Qanunun 74.1.2-ci və Fərmanın 6.5.2-ci yarımbəndi əsas kimi göstərilib. Həmin müddəaların məzmunu eynidir. Bu müddəalara əsasən, media subyekti kimi Media Reyestrinə daxil edilmək üçün müraciət edənlərin fəaliyyəti davamlı olmalıdır. İddiaçı yalnız onlayn jurnalistika ilə məşğul olduğundan, onun fəaliyyətinin davamlı olub-olmadığını müəyyən edən müvafiq müddəa Qanunun 60.5-ci maddəsidir. Həmin maddəyə əsasən, onlayn media subyekti (redaksiyaları) hər ay 20 (iyirmi) gün ərzində bu Qanunun 13.1-ci və 13.2-ci maddələrinin tələblərinə əməl etməklə və bu Qanunun 13.3-cü maddəsində göstərilən informasiyalar istisna olmaqla, gündəlik azı 20 (iyirmi) kütləvi informasiya dərc etdikdə onun fəaliyyəti davamlı hesab olunur.

12. Birincisi, qanunun dilindən media subyektinin üzərinə düşəöhdəliyin həcminin, ümumiyyətlə, hansı məntiqə əsaslandığı aydın deyil. Onlayn media subyektinin üzərinə aylıən azı 400 kütləvi informasiya dərc edilməsi öhdəliyinin (20 iş gününün hər birində 20 kütləvi informasiya yaymaq) qoyulmasının hansı zəruri ehtiyacdan irəli gəlməsi və hansı legitim məqsədi güdməsi qeyri-müəyyəndir.

13. Əlavə olaraq, nəyə görə məhz 20 gün ərzində gündəlik azı 20 informasiya dərc edilməsi tələbinin irəli sürülməsinin məntiqi, anlamı bəlli deyil. Məsələn, tələb edilən 400 informasiyanın gündəlik 40 informasiya paylaşmaqla 10 günə bölünməsi, yaxud 16 informasiya paylaşmaqla 25 günə bölünməsi mümkün ikən, hansı səbəbdən məhz 20 günlük və ən azı gündəlik 20 informasiya tələbinin qoyulmasının səbəbləri aydın deyil. Medianın işi ictimai əhəmiyyətli olan hadisələrə dair aktual gördüyü məlumtları auditoriyasına tədim etməkdir. Bu hadisənin önəminə, sıxlığına görə hər gün fərqli ola bilər. Elə gün ola bilər ki, xəbər dəyəri olan informasiya 20-dən çox olsun, elə gün ola bilər ki, redaksiyanın xəbər dəyəri olduğunu müəyyən etdiyi xəbər sayı 20-dən az olsun. Bu  tələbin konkret rəqəmlə göstərilməsi redaksiyanın müstəqilliyinə və muxtarlığına müdaxilədir. 

14. Azərbaycan Respublikasının üzv olduğu Avropa Şurasına (AŞ) daxil olan ölkələrin qanunvericiliyinin Avropa Şurasının hüquqi standartlarına, Avropa İnsan Haqları Konvensiyasına uyğunluğunu yoxlayan quq vasitəsi ilə Demokratiya üzrə Avropa Komissiyası” (Venesiya Komissiyası) Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununu araşdırıb və  18 iyun 2022-ci il tarixdə Komissiyanın rəyi elan edilibHəmin rəydə dəqanunun qeyd edilən müddəalarının Avropa Şurası standartlarına uyğun gəlmədiyi göstərilib.

Komissiyanın rəyində bildirilir: “yeni xəbər və araşdırma materialı hazırlamaq üçün tələb edilən vaxt nəzərə alınarsa, davamlı fəaliyyətlə bağlı irəli sürülən azı 20 gün və gündəlik azı 20 kütləvi informasiya tələbi olduqca aşırı və lazımsız tələbdir”  (Media haqqında” Qanunla bağl Venesiya Komissiyasının 131-ci Plenar Sessiyasında qəbul edilmiş Rəyi, 17-18 iyun, 2022-ci il, qeyd (footnote) 72). Komissiya Avropa Şurasına üzv olan bir dövlətdə medianı tənzimləyən qanununun davamlı fəaliyyətlə bağlı tələbinin ləğv edilməli olduğunu ifadə edir (Yenə rəydəparaqraf 52).

15. Bundan əlavə, onlayn media subyektinin reyestrə daxil edilməsi üçün irəli sürülən tələblər dövlətin ifadəazadlığı ilə bağlı götürdüyü beynəlxalq öhdəliklərlə və Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinin (Avropa Məhkəməsi” və ya AİHM”) presedenti, eləcə də BMT İnsan Hüquqları Komitəsinin təcrübəsi ilə bir araya sığmır.

16. Informationsverein Lentia və digərləri Avstriya qarşı işdə AİHM bildirib ki, onillikləərzində əldə edilmiş texniki inkişafı nəzərə aldıqda, dövlət orqanları tərəfindən yayım tezliklərinə və kanallara tətbiq edilən məhdudiyyətləri əsaslandırmaq mümkün deyil (paraqraf 39). Belə bir vəziyyətdə dövlətin lisenziyalaşdırma fəaliyyəti yeni məna və məqsəd qazanıb: ictimaiyyətin məlumat almaq hüququnun təmin edilməsi üçün informasiya azadlığını və plüralizmini təmin etmək (Observer və Guardian Böyük Britaniyaya qarşı iş). Dövlət bu cür plüralizmin qarantı kimi çıxış etməlidir (Informationsverein Lentia və digərləri Avstriya qarşı iş, paraqraf 38).

17. Bu yanaşma onlayn media subyektlərinin reyestrə daxil edilməsi məsələsinə də aid edilə bilər. Sosial şəbəkələrin və bloggerliyin bu qədər geniş yayıldığı və populyarlığının artdığı dövrdə onlayn media subyektinin reyestrə daxil edilməsi üçün tələb edilən formalizmə hansısa formada haqq qazandırmaq qeyri-mümkündür. Avropa Məhkəməsi dəfələrlə bildirib ki, dövlətin lisenziyalaşdırma sistemi yalnız texniki məqsədlər üçün istifadə edilməlidir və Konvensiyanın ifadə azadlığını tənzimləyən 10-cu maddəsinin 2-ci bəndinin tələblərinəzidd olmamalıdır. (Groppera Radio AG və digərləri İsveçrəyə qarşı iş, paraqraf 61).

18. Onlayn media subyektinin reyestrə daxil edilməsindən imtina edilməsi iddiaçının Mülki və Siyasi Hüquqlar haqqında” Beynəlxalq Paktın 19-cu maddəsində nəzərdə tutulmuş hüququn pozması İnsan Hüquqları Komitəsinin yanaşması ilə də təsdiq olunur. Komitə dövlətlərin diqqətini ənənəvi çap mediası ilə onlayn media arasında olan fərqlərə çəkib (Vyetnamla bağlı yekun müşahidələr (CCPR/CO/75/VNM), paraqraf 18, eləcə dəLesoto ilə bağlə yekun müşahidələr (CCPR/CO/79/Add.106), paraqraf 23). Komitə bildirib ki, qeydiyyatla bağlı ümumi dövlət sistemləri 19-cu maddənin 3-cü bəndi ilə bir araya sığmır. Yalnız lazım olduğu hallarda məhdud akkreditasiya tələblərinin tətbiqinə icazə verilir (İnsan Hüquqları Komitəsinin 34 -li Ümumi Rəyi, 12 sentyabr 2011-ci il, paraqraf 44). Tətbiq olunduğu hallarda qeydiyyat və lisenziyalaşdırma ilə bağlı tələblər aydın (Küveytlə bağlı yekun müşahidələr (CCPR/CO/69/KWT), şəffaf (Qırğızıstanla bağlı yekun müşahidələr (CCPR/CO/69/KGZ) olmalı, ayrı-seçkiliyə məruz qoymadan və Pakta uyğun formada tətbiq olunmalıdır (Ukrayna ilə bağlı yekun müşahidələr (CCPR/CO/73/UKR).

19. Avropa Şurası Nazirlər Komitəsi media plüralizmi və media məzmununun müxtəlifliyi ilə bağlı CM Rec (2007)/2 saylı Tövsiyəsində üzv dövlətlərə çap mediasından rəqəmsal mediaya keçid etmək üçün dəstək verməyi məsləhət görüb (paraqraf 6.2). Bununla yanaşı, media plüralizminin təmin edilməsi üçün qərarların qəbul edilməsi zamanı elmi araşdırmanın əhəmiyyətinə də diqqət çəkilib. Hazırkı işdə isə tövsiyələrin ziddinəolaraq, onlayn media subyektinin fəaliyyətinə süni maneələr yaradan qanun layihəsinin hazırlanması zamanı hansısa elmi araşdırma aparılmayıb (və buna istinad edilməyib), eləcə də çap mediasından rəqəmsal mediaya keçidlə bağlı tövsiyyələrə əhəmiyyət verilməyib.

20. Cavabdehin iddiaçı haqda çıxardığı ikinci imtina qərarı da ümumiyyətlə anlaşılmazdır.

Həmin qərarda istinad edilən maddələrdə digər mediaların materiallarından istifadədən bəhs edilir. İddiaçı yaydığı kütləvi informasiyalarda bəzi hallarda digər mediaların materillarına istinad edib, ancaq həmin materialların olduğu kimi yaymayıb, bütün hallarda onun üzərində işlənilib, inkişaf etdirilib. Ayrıca, hər hansı digər media qurumu onun matreallarının tərəfimizdən qanunsuz istifadəsinə, müəllif hüquqularına hörmətsizliyə dair nə bir təkzib, nə də məhkəmə iddiası qaldırmayıb, belə bir iddia irəli sürməyib. Buna baxmayaraq, cavabdeh Fakt olmadan bu qənaətini qərarında əksetdirib.

İmtina ilə bağlı qərarların əsaslandırılmaması

21. Cavabdeh iddiaçın müraciətləri üzrə imtina qərarları qəbul edərkən, hər hansı əsaslandırma tətbiq etməyib, sadəcə, ümumi şəkildə Qanuna və Fərmana müraciət etməklə kifayətlənib. Cavabdeh həmin müddəaların nəyə görə hazırkı konkret işə tətbiq edilməli olmasını əsaslandırmayıb.

22. Qanunun iddiaçıya münasibətdə tətbiq edilmiş müddəaları heç bir halda keçərli sayıla bilıməzdi. Çünki, iddiaçı bütün əvvəlki illərdə olduğu kimi 2022-ci ildə də onlayn media resursuna sayca Media haqqında qanunda nəzərdə tutulduğundan dəfələrlə çox kütləvi informasiya daxil edib. Iddiaçının 2022-ci ilin sentyabr, oktyabr, noyabr aylarında sahibi olduğu

onlayn media resursuna daxil etdiyi kütləvi informasiyaların say göstəricisi aşağıdakı kimidir:

__________ ci il , _______ ayında …… kütləvi informasiya (onlardan …… öz materialıdır);

__________ ci il , _______ ayında ……..kütləvi informasiya (onlardan …… öz materialıdır);

__________ ci il , _______ ayında ……..kütləvi informasiya (onlardan …… öz materialıdır);

23. Göründüyü kimi, iddiaçı sahibi olduğu onlayn media resursuna qanunun tələblərinə uyğun sayda kütləvi informasiya daxil edib. Həmin kütləvi informasiyalar redaksiyanın özünün yaratdığı kütləvi informasiyalar olub. Bu baxımdan, kütləvi informasiyalar redaksiyanın özü tərəfindən yaradıldığından cavabdehin ikinci imtina qərarındakı əsaslandırmalar ümumiyyətlə aktuallığını itirmiş olur. 

24. Buna baxmayaraq, cavabdeh iddaçının fəaliyyətini geniş şəkildə təhlil etdiyini, onun aylıq yaydığı kütləvi informasiya sayının, doğrudan da, qanunun tələblərinə uyğun olub-olmadığını göstərmək üçün fəaliyyətini həyata keçirdiyi resursu ətraflı şəkildə nəzərdən keçirdiyini,  fəaliyyətində hansı çatışmazlıqlar olduğunu, reyestrə düşə bilmək üçün bu çatışmazlıqları hansı formada aradan qaldırmalı olduğunu izah etməyib. Qanunun dilinin aydın olmaması və reyestrin idarə edilməsi səlahiyyətinin bütövlükdə cavabdehə verilməsi nəzərə alındıqda, bu məsələdə cavabdehin üzərinə daha çox yük düşürdü; o, ən azı yuxarıda sadalanan mərhələləri keçməli və bunu öz qərarında göstərməli idi.

25. Beynəlxalq standartlara əsasən, qeydiyyat tələblərinin tətbiq edildiyi proses özbaşınalığın qarşısının alınması üçün lazımi təminatlarla müşayiət edilməlidir (AİHM, Glas Nadezhda və Elenkov Bolqarıstana qarşı iş). Avropa Məhkəməsi işi araşdırarkən qanunun qeyri- müəyyənliyinin səlahiyyətli orqana həddindən artıq diskresion səlahiyyət verməsini də nəzərə alır (Meltex Ltd. Və Mesrop Movsesyann Ermənistana qarşı, paraqraf 65).

26. Beləliklə, iddiaçının media subyekti kimi ifadə azadlığının xüsusiyyətləri və cavabdehə qanunla verilən geniş səlahiyyətlərin işığında, o, imtina qərarını xüsusi həssaslıqla əsaslandırmalı idi. Hazırkı işdə cavabdeh buna əməl etməyib və iddiaçının ifadə azadlığı hüququnu pozub.

 

Cavabdehin müstəqilliyi məsələsi

27. Cavabdehin müstəqil fəaliyyət göstərən qurum olmaması həm də ümumilikdə rədd cavabının hüquqiliyi iləbağlı əlavə suallar doğurur. Belə ki, media sahəsində tənzimləyici orqanların fəaliyyəti ilə bağlı vahid Avropa standartı mövcud olmasa da, üstünlük təşkil edən yanaşma budur ki, mediaya nəzarət edən qurum müstəqil vəqərəzsiz olmalıdır; bu, xüsusilə, həmin orqanın üzvlərinin təyin olunmasında özünü göstərməlidir (Venesiya Komissiyasının Albaniyanın Audiovizual Servislə bağlı” Qanuna dəyişikliklərlə əlaqədar layihəsinə verdiyi Rəy, paraqraf 37).

28. Konkret olaraq bu işdə cavabdeh dövlət tərəfindən yaradılmış publik hüquqi şəxsdir. Dövlət tərəfindən maliyyələşir və Nizamnaməsinə əsasən, fəaliyyəti haqqında Prezidentə hesabat verilir. Müşahidə Şurasının üzvləri və İcraçı Direktor da Ölkə Prezidenti tərəfindən təyin edilir.

29.  Belə şərtlər altında fəaliyyət göstərən qurumun siyasi təzyiqlərdən kənar və qərəzsiz fəaliyyət göstərmək şansı yoxdur. Bu cür ictimai təşkilatların müstəqil olmaması, siyasi təsirlərə məruz qalması və qərəzsizliyi iləbağlı şübhələr plüralizmin tələblərinin pozulmasına gətirib çıxarır  (Manole və digərləri Moldovaya qarşı iş). 

 

İddiaçıya münasibətdə tətbiq edilməsinin Ölkə Konstitusiyasına zidd olması

30. Media haqqında” Azərbaycan Respublikası qanunu 2021-ci il 30 dekabr tarixdə Azərbaycan Milli Məclisi tərəfindən qəbul edilib. Qanun 8 fevral 2022-ci il tarixdə qüvvəyə minib.

31. Azərbaycan Konstitusiyasının 149-cu maddəsinə görə, normativ hüquqi aktlar hüquqa və haqq-ədalətə(bərabər mənafelərə bərabər münasibətəəsaslanmalıdır. Qanunlar Konstitusiyaya zidd olmamalıdır. Həmin maddənin 7-ci bəndində göstərilir ki, fiziki və hüquqi şəxslərin hüquqi vəziyyətini yaxşılaşdıran, hüquq məsuliyyətini aradan qaldıran və ya yüngülləşdirən normativ hüquqi aktların qüvvəsi geriyə şamil edilir. Başqa normativ hüquqi aktların qüvvəsi geriyə şamil edilmir”.

32. İddiaçı 21.01.2014-cı il tarixdə təsis edilib. İddiaçının təsisçisi olduğu "www............az " onlayn media resursu 2012-ci ildən fəaliyyət göstərib və ötən müddəərizəndə müntəzəm fəaliyyət göstərərək, auditoriya toplayıb.

33. Media haqqında” Azərbaycan Respublikası qanununun reyestrlə bağlı tələbləri aydın görünür ki, iddiaçının durumunu çətinləşdirən, ona əlavə qayğılar yaradan məzmunda idi. Reyestrdə qeydiyyatdan keçməmək isəiddiaçı üçün xeyli ciddi problemlər yaradır – onun rəsmi qurumlarda akreditasiyadan keçmək imkanı əlindən alınır, digər jurnalist hüquqlarından məhrum olur. 

34. Yeni qəbul edilmiş və qüvvəyə minmiş “Media haqqında” qanunun tələbləri qəti olaraq, iddiaçının hüquqi vəziyyətini yaxşılaşdıran, hüquq məsuliyyətini aradan qaldıran və ya yüngülləşdirən məzmunda deyil. Ona görə də yeni qəbul edilmiş qanunun ağır çətinliklər yaradan müddəalarının illərdir ki, fəaliyyət göstərən iddiaçıya tətbiq edilməsi, Konstitusyanın yuxarıda qeyd edilən müddəalarına ziddir. Əslində cavabdeh qanun qəbul edilənə qədər müntəzəm fəaliyyət göstərmiş, reyestrdə qeydiyyatdan keçmək istəyən bütün mediaları avtomatik olaraq, Media Reyestrində qeydiyyatdan keçirməli idi.

35. Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasına əsasən Azərbaycan Respublikasında media azaddır. Kütləvi informasiya vasitələrində, o cümlədən mətbuatda dövlət senzurası qadağandır. Media haqqında Qanunun 4-cü maddəsində media sahəsində dövlətin əsas vəzifələri arasında media sahəsində fikir müxtəlifliyi və fəaliyyət azadlığını təmin etmək, media sahəsində rəqabət mühitini təmin etmək, media subyektlərinin və jurnalistlərin fəaliyyəti üçün bərabər imkanlar yaratmaq da göstərilib. Həmin Qanunun 5.2-ci maddəsində göstərilib ki, Media sahəsində dövlət senzurası, habelə bu məqsədlə dövlət orqanlarının (qurumlarının) və ya vəzifələrin yaradılması və maliyyələşdirilməsi qadağandır. Halbuki, bu qanunun qəbulu ilə yeni dövlət qurumu yaradılıb vədövlət tərəfindən maliyyələşir. Bu qurum məhz media və jurnalistlika fəaliyyətinə öz funksiyası iləməhdudiyyətlər tətbiq edir. Ayrıca, bu Qanunun qəbulundan illər öncə azad fəaliyyət göstərən media subyektinin fəaliyyəti Media reyestrindən keçmədiyinə görə dayandırılma ilə yekunlaşacaq. Bu çox aydın şəkildə Konstitusiyada qeyd edilən media azadlığının təmin edilməməsi və Qanunda xüsusi ilə vurğulanan dövlətin media sahəsindəki vəzifələrinin icra edilməməsidir.  

 

Digər məsələlər

36. İddiaçının Media Reyestrinə daxil edilməsindən imtina edilməsi onun media sahəsində gələcək fəaliyyətinəciddi maneələr yaradır. İddiaçı, o cümlədən, media, redaksiya olaraq, bir sıra imkanlardan məhrum edilmiş olur.

37. Əvvəla, reyestrə daxil olmadan fəaliyyət göstərən media redaksiyalarının bir sıra sanksiyalarla – inzibati vəbəzi hallarda hətta cinayət (Venesiya Komissiyasının qeyd etdiyi kimi, reyestrə düşmədən fəaliyyət göstərən media subyektlərinin qanunsuz sahibkarlıq ittihamı ilə üzləşmək riski var) məsuliyyəti ilə üzləşmə risqi var.

38. Media haqqında qanun media sahəsində bir sıra imkanları yalnız Media Reyestrində qeydiyyatdan keçmiş subyektlərə təqdim edir. Belə ki, Qanunun 76-cı maddəsinə əsasən, media subyektlərinə dövlət orqanları (qurumları) tərəfindən rəsmi elan və sosial reklamların sifarişi, media subyektlərinin işçilərinin və jurnalistlərin müvafiq icra hakimiyyəti orqanının müəyyən etdiyi orqan (qurum) tərəfindən təşkil edilən təlimlərdə ödənişsiz və ya güzəştli əsaslarla iştirakı, dövlət və cəmiyyət üçün əhəmiyyət kəsb edən məsələlər üzrə layihələrdəiştirak,  maliyyə xarakterli güzəşt və imtiyazlardan (güzəştli kreditlərdən yararlanmaq daxil olmaqla) istifadə, sosial müdafiəsinin gücləndirilməsi və maddi təminatının yaxşılaşdırılması ilə bağlı güzəştlərdən yararlanma kimi güzəşt və imtiyazlar yalnız Media Reyestrinə daxil edilmiş şəxslər üçün  nəzərdə tutulub.

39. Media haqqında qanuna görə, media subyektləri Media Reyestrinə daxil edilmiş jurnalistlərini dövlət orqanlarının (qurumlarının), müəssisə və təşkilatların, qeyri-hökumət təşkilatlarının razılığı ilə və onların müəyyən etdiyi akkreditasiya qaydalarına əməl etməklə həmin qurumlarda akkreditasiyadan keçirə bilərlər. Beləliklə, reyestrə daxil edilməyən medialar akreditasiya imkanlarından da məhrum olurlar. Bütün bunların işığında reyestrdə qeydiyyatdan keçməyən mediaların jurnalist qaynaqlarının qorunması, jurnalist fəaliyyətinin təhlükəsizliyinin təmin olunması, informasiya əldə etmə, hazırlama, yayma hüququ sahəsində də ciddi problemlərlə qarşılaşacağını ehtimal etmək olar.    

40. Bütün qeyd edilənlər yaradılmış sistemin – Media Reyestrinin yalnız media subyektlərinin formal olaraq qeydə alınması üçün nəzərdə tutulmuş mexanizm yox, dövlət tərəfindən yaradılan və ona tabe olan qurum vasitəsilə medianı nəzarətdə saxlamağa hesablandığını göstərir.

41. Hazırkı işdə də iddiaçının reyestrə salınmasından imtina edilməsi qeyri-hüquqi olmaqla heç bir legitim məqsəd güdmür, demokratik cəmiyyətdə zəruri deyil, hansısa təcili sosial ehtiyaca əsaslanmır və iddiaçının Azərbaycan Konstitusiyası və Avropa Konvensiyası ilə təminat altına alınan ifadə azadlığı hüququnu pozur.

 

Prosedural məsələlər

42. İnzibati Prosessual Məcəllənin 34-cü maddəsinə əsasən, öhdəliyin icrası haqqında iddia vasitəsi ilə iddiaçı cavabdehdən inzibati aktın qəbul edilməsi ilə bağlı olmayan (inzibati aktın qəbul edilməsinə yönəlməyən) müəyyən hərəkətlərin edilməsini tələb edə bilər.

43. Cavabdeh tərəfindən müraciətin rədd edilməsi barədə verilmiş qərarda həmin qərarın təqdim olunduğu vaxtdan 30 gün müddətində məhkəməyə şikayət verilməsinin mümkün olması göstərilib. Sonuncu imtina qərarı ______________il tarixdə verilib, bununla da müddəötürülməyib.

Yuxarıda göstərilənləri və İnzibati Prosessual Məcəllənin 45.1-ci, Avropa İnsan Hüquqları Konvensiyasının 10-cu və “Mülki və Siyasi Hüquqlar haqqında” Beynəlxalq Paktın 19-cu maddəsini rəhbər tutaraq, məhkəmədən

 

Xahiş edirik:

1. İddiaçının və onun sahibi olduğu onlayn media redaksiyasının Media Reyestrinə daxil edilməsi öhdəliyi cavabdehin üzərinə qoyulsun;

2. İddiaçının Avropa İnsan Hüquqları Konvensiyasının 10-cu maddəsi və “Mülki və Siyasi Hüquqlar haqqında” Beynəlxalq Paktın 19-cu maddəsi ilə nəzərdə tutulmuş ifadə azadlığının pozuntusu tanınsın.

 

Qoşma:

1. iddia ərizəsinin surəti – 02 nüsxə;

2. direktorun iddiaçını təmsil etmə səlahiyyətini göstərən nizamnamə çıxarışı – 01 nüsxə;

3. cavabdehin müraciətin rədd edilməsi barədə qərarlar – 02 nüsxə.

 

Ad, Soyad ________________ _________

"XX" REDAKSİYASI” MMC-nin təsisçisi

Tarix:


 

5. KONSTİTUSİYA MƏHKƏMƏSİNƏ MÜRACİƏT

Azərbaycanda məhkəmə intansiyası 3 pilləlidir. Yerli məhkəmələr, Apelyasiya məhkəmələri və Ali Məhkəmə. Bu baxımdanKonstitusiya məhkəməsi məhkəmə mübahisələrinə baxılmada bir üst pillə deyil. Lakin Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası hər kəsə onun hüquq və azadlıqlarını pozan qanunvericilik aktlarından Konstitusiya Məhkəməsinə şikayət etmək hüququ verir. Konstitusiyanın 130-cu maddəsi bildirir ki;

    ... V. Hər kəs onun hüquq və azadlıqlarını pozan qanunvericilik və icra hakimiyyəti orqanlarının normativ aktlarından, bələdiyyə və məhkəmə aktlarından qanunla müəyyən edilmiş qaydada bu maddənin III hissəsinin 1-7-ci bəndlərində göstərilən məsələlərin Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsi tərəfindən həll edilməsi üçün Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsinə pozulmuş insan hüquq və azadlıqlarının bərpa edilməsi məqsədi ilə şikayət verə bilər.

Konstitusiyanın 130-cu maddəsinin III hissəsində Konstitusiya Məhkəməsinin həll etdiyi məsələləri müəyyən edərkən, 1”) Azərbaycan Respublikası qanunlarının, ... Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasına uyğunluğu”-nun da bu çərçivədə olduğunu göstərib. 

Konstitusiyanın həmin maddəsinin 9-cu hissəsində isə;

    ... IX. Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsi öz səlahiyyətlərinə aid edilən məsələlərə dair qərarlar qəbul edir. Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin qərarı Azərbaycan Respublikası ərazisində məcburi qüvvəyə malikdir…”-deyir. 

“Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Qanun Konstitusiya Məhkəməsinə şikayət etmənin prosesual və maddi əsaslarını müəyyən edib. 

“Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 31-ci maddəsində Konstitusiya Məhkəməsində icraatın başlanması üçün səbəblər arasında;

    31.0.1. Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 104-cü maddəsinin III hissəsində və 130-cu maddəsinin III-VII hissələrində nəzərdə tutulmuş məsələlərə dair bu qanunun 32-35-ci maddələrinin tələblərinə cavab verən sorğu, müraciət və şikayətlər;- in göndərilə biləcəyi hüquqi təminat altına alınıb.

“Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 34-cü maddəsi hansı əsaslarla şikayətin veriləcəyini hüquqi təminat altına alır;

    ... 34.1. Hər kəs onun hüquq və azadlıqlarını pozan qanunvericilik və icra hakimiyyəti orqanlarının normativ hüquqi aktlarından, bələdiyyə və məhkəmə aktlarından Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 130-cu maddəsinin III hissəsinin 1-7-ci bəndlərində göstərilən məsələlərin həll edilməsi üçün Konstitusiya Məhkəməsinə pozulmuş insan hüquq və azadlıqlarının bərpa edilməsi məqsədi ilə şikayət verə bilər…

    ... 34.5. Hüquq və azadlıqların pozulması nəticəsində ərizəçiyə ağır və bərpaedilməz zərərin vurulmasının digər məhkəmələr vasitəsi ilə qarşısının alınması mümkün olmadıqda şikayət bilavasitə Konstitusiya Məhkəməsinə verilə bilər...

Bu baxımdan Media Haqqında Qanunun Azərbaycan Respublikası Konstitusiyası ilə müəyyən olunan hüquq sisteminə habelə Konstitusiyada qoruma altına alınan məlumat azadlığına, söz ifadə azadlığına, media azadlığına Konstitusiyada göstəriləndən artıq məhdudiyyətlər, çərçivələr, qadağalar, vəzifələr gətirdiyinə görəonun tətbiqinin cəmiyyətdə azad media mühitinə ciddi yaralar vuracağına görə təxirəsalınmaz tədbirlər çərçivəsində Konstitusiya Məhkəməsinin baxışına çıxaılması mümkündür. 

Bu səbəbdən Konstitusiya məhkəməsinə təqdim olunan şikayət nümunəsi aşağıda Bələdçiyə əlavə edilmişdir. 


 

Konstitusiya Məhkəməsinə Şikayət -nümunə[5]

 

AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ 

KONSTİTUSİYA MƏHKƏMƏSİNƏ

Şikayətçi:

www…………...az” 

Online media subyekti tərəfində

ŞİKAYƏT

(Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyasının 125-ci və 130-cu maddələrinə, Konstitusiya Məhkəməsi haqqında Azərbaycan Respublikası qanunun 31 və 34-cü maddələrinə uyğun olaraq)

Bu şikayət 08 fevral 2022-ci ilidən tətbiq edilməsinə başlanılan “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun məzmununun Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyasına uyğunluğunun yoxlanılması, mahiyyəti üzrə qərar verilənə qədər media subyektlərinə ağır və bərpaedilməz zərər vurulmasının qarşısının alınması məqsədi ilə “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun tətbiqinin dayandırılmasına dair ara qərar qəbul edilməsi, “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun onu qəbul etmiş Azərbaycan Respublikası Milli Məclisi tərəfindən təkmilləşdirilməsinin tövsiyə edilməsinədair qərar verilməsi ilə bağlıdır.

ŞİKAYƏTİN MÜNDƏRİCATI

  1. İŞİN HALLARI

  Şikayətçi haqqında;

  “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun qəbul edilməsi ilə bağlı;

  “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun müəyyən etdiyi tənzimləmələrlə bağlı;

  “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunula bağlı Azərbaycanın üzv olduğu beynəlxalq təşkilatların rəyləri;

  “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun tətbiq edilməsi ilə bağlı;

  1. KONSTİTUSİYA MƏHKƏMƏSİNƏ ŞİKAYƏT HÜQUQUMUZUN ƏSASLARI

  Azərbaycan Respublikası Konstitusiyası

  “Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunu, 

  1. ŞİKAYƏTİN HÜQUQİ ƏSASLARI 
  2. MƏHKƏMƏDƏN XAHİŞİMİZ

 

  1. İŞİN HALLARI

 

Şikayətçi haqqında

"www.aaaaaaa.az " Online Media Subyekti ____________ ______ tərəfindən __________-cı ildən təsis edilmişdir və bu tarixdən aktiv fəaliyyət göstərir.

 

“Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun qəbul edilməsi ilə bağlı

Azərbaycan Respublikasının Milli Məclisi 10 dekabr 2021-ci il tarixdə “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunu layihəsi təklifinin mətnini özünün internet saytı vasitəsilə ictimaiyyətə açıqlayıb. Qanun layihəsinin mətninin açıqlanmasından 4 gün sonra, 14 dekabr 2021-ci il tarixdə qanun layihəsi Milli Məclisin plenar iclasında 1-ci oxunuşda qəbul edilib. Azərbaycan Respublikasının Milli Məclisi 30 dekabr 2021-ci il tarixdə “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununu sonuncu oxunuşda qəbul edib və mizalaması üçün Azərbaycan Respublikasının Prezidentinə göndərilib. 

8 fevral 2022-ci il tarixdə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti “Media haqqında” Azərbaycan Respublikasının 2021-ci il 30 dekabr tarixli 471-VIQ nömrəli Qanununun tətbiqi və bundan irəli gələn bir sıra məsələlərin tənzimlənməsi barədə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Fərmanını qəbul edərək qanunu imzalayıb və Qanun rəsmi şəkildə yayılaraq qüvvəyə minib. 

“Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun qüvvəyə minməsi ilə media, jurnalistika sahəsini tənzimləyəəsas qanunlar – “Kütləvi İnformasiya Vasitələri haqqında” və “Teleradio yayımı haqqında” Azərbaycan Respublikası qanunları ləğv edilib. 

 

“Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun müəyyən etdiyi tənzimləmələrlə bağlı 

Hazırda “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunu media sahəsində fəaliyyətin təşkilati, hüquqi vəiqtisadi əsaslarını, kütləvi informasiyanın əldə edilməsi, hazırlanması, ötürülməsi, istehsalı və yayımının ümumi qaydalarını müəyyən edən və dövlətin media üzərində nəzarətini həyata keçirən əsas qanundur. Qüvvəyəmindikdən sonra bütünlüklə Qanun, xüsusilə də onun aşağıda haqqında bəhs edəcəyimiz müddəaları bizim gündəlik fəaliyyətimizi neqativ təsirləndirir, sərbəst şəkildə informasiya toplama, hazırlama və yaymağımıza ciddi, keçilməz, bərpa olunmaz əngəllər yaradır. 

Qanun bu günədək beynəlxalq miqyasda unversal anlayışlarıa spesfik baxış və çərçivə gətirməkdə, yeni anlayışlar yaratmaqdadır. 

“Jurnalist” anlayışı - Qanun jurnalist anlayışını müəyyən edir. Qanunun 1-ci maddəsinə görə, “jurnalist – əmək müqaviləsi ilə media subyektində və ya fərdi olaraq müəllif hüquqları əsasında mülki hüquq müqaviləsi ilə fəaliyyət göstərən, əsas fəaliyyət növü davamlı şəkildə məlumat toplamaq, hazırlamaq, redaktə və istehsal etmək, ötürmək, habelə həmin məlumatlara dair fikir bildirmək (şərh vermək) olan və bu fəaliyyəti gəlir əldəetmək məqsədilə yerinə yetirən şəxs”-dir. 

Media və jurnalistlərin vahid reyestrinin yaradılması – Qanunun 73-cü maddəsinə görə, Dövlət tərəfindən Media Reyestri yaradılır. Qanuna görə, reyestrin yaradılmasının məqsədi Azərbaycanda fəaliyyət göstərən media və jurnalistlərə dair məlumatların sistemləşdirilməsidir. Qanunun 74-cü maddəsi Media Reyestrinə daxil edilmək üçün tələblər müəyyən edib. Bu tələblər medialara və fərdi jurnalistlərə münasibətdəfərqlənir. Medialara münasibətdə tələblər  media subyektlərinin xarakterinə görə də fərqləndirilir. Onlayn media subyektləri üçün tələblər bunlardır: 

  media subyektlərinə dair tələblərə cavab verməlidir; (Bu tələblər:media subyektinin idarəetmə orqanının rəhbərinin adı, soyadı, atasının adıyaşadığı yer, şəxsiyyətini təsdiq edən sənədin nömrəsi və verilmətarixi, əlaqə məlumatları; məsul redaktorun adı, soyadı, atasının adıyaşadığı yerşəxsiyyətini təsdiq edən sənədin nömrəsi və verilmə tarixiəlaqə məlumatlarımedia subyektində işləyən jurnalistlərinsiyahısı (adı, soyadı, atasının adı, yaşadığı yer, şəxsiyyətini təsdiq edən sənədin nömrəsi və verilmə tarixi, əlaqə məlumatları); Onlayn media subyektinin domen adının sahibi haqqında məlumat; media subyektinin idarəetmə orqanının rəhbərininjurnalistin ali təhsili haqqında məlumat;)

  fəaliyyəti davamlı olmalıdır (hər ay azı 400 özəl məzmun yaymalıdır); 

  fəaliyyəti bu Qanunun 13.1-ci (Media subyekti digər media subyektinin informasiyasını və proqramlarını istinad etməklə abunəlik və ya müqavilə əsasında istifadə edə bilər) və 13.2-ci (Abunəlik və ya müqaviləolmadıqda media subyekti digər media subyektinin hər bir informasiyasının yalnız üçdə birindən çox olmayan hissəsini istinad etməklə istifadə edə bilər) maddələrinin tələblərinə uyğun olmalıdır; 

  hüquqi şəxs olduqda, hüquqi şəxslərin dövlət reyestrində qeydiyyata alınmış olmalıdır; 

  fiziki şəxs olduqda, fərdi sahibkar kimi vergi uçotuna alınmış olmalıdır; 

  Media Reyestrində olan digər media subyektlərinin redaksiyalarının loqotipləri (emblemləri) ilə eyni və ya oxşar olmamalıdır.

Jurnalistlərin fərdi qaydada Media Reyestrinə daxil edilməsi üçün qanun bu şərtləri müəyyən edib:

  ali təhsili olmalıdır; 

  fəaliyyət qabiliyyətli olmalıdır; 

  ağır və ya xüsusilə ağır cinayətlərə, habelə ictimai mənəviyyat əleyhinə olan cinayətlərə görə əvvəllər məhkum edilməmiş olmalıdır; 

  məhkumluğu ödənilmiş və ya götürülmüş olmalıdır; 

  media subyekti ilə əmək müqaviləsi olmalıdır (fərdi olaraq müəllif hüquqları əsasında işləyən jurnalistlərin azı bir media subyekti ilə mülki hüquqi müqaviləsi olmalıdır); işlədiyi media subyekti Media Reyestrinə daxil edilmiş olmalıdır; 

  işlədiyi media subyekti davamlı fəaliyyət göstərməlidir (müraciət tarixinə qədər fəaliyyət göstərməmiş media subyektləri istisna olmaqla);

  fəaliyyəti zamanı abunəlik və ya müqavilə əsasında digər media subyektinin informasiyasıya vəproqramlarına istinad olunmasıabunəlik və ya müqavilə olmadıqda isə hər bir informasiyanın yalnız 1/3 (üçdəbirindən) çox olmayan hissəsinə istinad etməklə yayılmalı

  işlədiyi çap mediası subyektinin fəaliyyətində yaranmış fasilə gündəlik qəzetdirsə il ərzində 12 nömrədən, günaşrı qəzetdirsə il ərzində 9 nömrədən, həftəlik qəzetdirsə il ərzində 6 nömrədən çox olmamalı;

  İşlədiyi onlayn media subyekti (redaksiyaları) tərəfindən isə hər ay 20 gün, gündəlik azı 20 matreal hazırlayıb yayılmalı;

  jurnalistika sahəsi üzrə 3 (üç) ildən az olmayaraq iş stajı olmalı və ya elmi və pedaqoji təhsil müəssisələrindəjurnalistika sahəsində 3 (üç) ildən az olmayan müddətdə fəaliyyət göstərməlidir; 

  jurnalist kimi fəaliyyət göstərdiyi müddəərzində peşə etikası (etik davranış) qaydalarına riayət etməlidir; 

   jurnalistika sahəsi üzrə 3 (üç) ildən az olmayaraq iş stajı olmasıelmi və pedaqoji təhsil müəssisələrində jurnalistika sahəsində 3 (üç) ildən az olmayan müddətdə fəaliyyət göstərməli

   jurnalist kimi fəaliyyət göstərdiyi müddəərzində peşə etikası (etik davranış) qaydalarına riayət etməli; 

Sadalan tələblərə cavab verməyən media və jurnalistlərin Media Reyestrinə daxil edilməsindən imtina olunur.

Qanunun 73-74-cü maddələrində Media Reyestrinin yaradılması ilə bağlı nəzərdə tutulan tənzimləmələr jurnalistin statusuna, jurnalistlərin məlumat əldə etmə imkanlarına bilavasitə təsir göstərir. 

Qanunun 70-ci maddəsi jurnalistlərə vahid jurnalist vəsiqəsinin verilməsini nəzərdə tutur. Həmin maddəyəgörə, yalnız “Media Reyestrinə daxil edilmiş jurnalistlərə müvafiq icra hakimiyyəti orqanının müəyyən etdiyi orqan (qurum) tərəfindən jurnalist vəsiqəsi verilir. Jurnalist vəsiqəsinin forması, onun verilməsinə və ya dəyişdirilməsinə görə ödənişin məbləği və həmin vəsaitdən istifadə qaydası müvafiq icra hakimiyyəti orqanının müəyyən etdiyi orqan (qurum) tərəfindən müəyyən edilir”. 

Qanunun 71 və 72-ci maddələri akkreditasiya məsələlərini tənzimləyir. Qanunun 71-ci maddəsinə görə, “71.1. Jurnalist vəsiqəsi verilmiş şəxslərin aşağıdakı imtiyazları vardır: ... 71.1.2. dövlət orqanları (qurumları), müəssisə və təşkilatlar, qeyri-hökumət təşkilatları tərəfindən akkreditasiya olunmaq;” Qanunun  72-ci maddəsinə görəyalnız Qanunun 1-ci maddəsi ilə müəyyən edilən jurnalist anlayışına cavab verənlər dövlət orqanlarında, müəssisə və təşkilatlarında, qeyri-hökumət təşkilatlarında akkreditasiyadan keçə, məlumat toplaya bilərlər: “72.1. Media subyektləri Media Reyestrinə daxil edilmiş jurnalistlərini dövlət orqanlarının (qurumlarının), müəssisə və təşkilatların, qeyri-hökumət təşkilatlarının razılığı ilə və onların müəyyən etdiyi akkreditasiya qaydalarına əməl etməklə həmin qurumlarda akkreditasiyadan keçirə bilərlər. 72.2. Fərdi olaraq müəllif hüquqları əsasında fəaliyyət göstərən və Media Reyestrinə daxil edilmiş jurnalistlər dövlət orqanlarının (qurumlarının), müəssisə və təşkilatların, qeyri-hökumət təşkilatlarının razılığı ilə və onların müəyyən etdiyi akkreditasiya qaydalarına əməl etməklə həmin qurumlarda akkreditasiyadan keçə bilərlər”.

Qanun medianın yaydığı məzmunla bağlı tələblər müəyyən edib. Qanunun 14-cü maddəsinə görə, həmin tələblər bunlardır: 

  konstitusiya quruluşunun zorla dəyişdirilməsinəərazi bütövlüyünün parçalanmasına, hakimiyyətin zorla ələkeçirilməsinə və ya saxlanmasına, kütləvi iğtişaşlara açıq çağırışlar edilməməlidir;

  dövlət rəmzlərinə hörmətsizliyə yol verilməməlidir;

  dövlət dili normalarına riayət edilməlidir;

  irqi, dini, məə, cinsi, etnik və digər ayrı-seçkilik təbliğ olunmamalıdır, etnik, irqi və ya dini düşmənçiliyin salınmasına açıq çağırışlar edilməməlidir;

  terrorçuluq, dini ekstremizm, zorakılıq və qəddarlıq təbliğ olunmamalı, habelə terrorçuluğun maliyyələşdirilməsinə, terrorçuluq məqsədilə təlimlərin təşkil edilməsinə və ya keçirilməsinə yönələn məlumatlar yayılmamalıdır, terrorçuluğa açıq çağırışlar edilməməlidir; 

  əxlaqdankənar leksik (söyüş) məzmunlu söz və ifadələrdən, jestlərdən istifadəyə yol verilməməlidir; 

  şərəf və ləyaqətin alçaldılmasına, işgüzar nüfuzun ləkələnməsinə yol verilməməlidir; 

  şəxsin ailə və şəxsi həyatına aid sirr olan məlumatların yayılmasına yol verilməməlidir; 

  böhtana, təhqirə və nifrət çıxışlarına yol verilməməlidir; 

  sağlamlığın və ətraf mühitin qorunmasına zidd olan hərəkətlər təbliğ olunmamalıdır; 

  faktlar və hadisələr qərəzsiz və obyektiv təqdim olunmalı, birtərəfliliyə yol verilməməlidir; 

  parapsixologiya (ekstrasens, medium və s.), mövhumatçılıq və ya digər xürafələrin təbliğinə yol verilməməlidir; 

  pornoqrafiya məzmunlu materialların dərc edilməsinə (yayımlanmasına) yol verilməməlidir; 

  qanuni qüvvəyə minmiş məhkəmə qərarı olmadan şəxsin təqsirli olması barədə məlumatların dərc edilməsinə(yayımlanmasına) yol verilməməlidir

Qanun media və jurnalistlərə gizli audio və videoların, fotoların yayılmasını qadağan edir. Qanunun 21-ci maddəsinə görə“Gizli audio və video yazılardan, foto çəkilişlərindən istifadə etməyə və ya onları yaymağa yalnız aşağıdakı hallarda yol verilir: 21.1.1. barəsində gizli audio və ya video yazısı, foto çəkilişi aparılmış şəxsin bu materiallardan istifadəyə və ya onların yayılmasına yazılı razılığı varsa, habelə digər şəxsin (şəxslərin) Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası ilə müəyyən edilmiş hüquq və azadlıqlarının qorunması üçün zəruri tədbirlər görülmüşdürsə; 21.1.2. məhkəmənin qərarı ilə nümayiş etdirilirsə.

 

Qanun media subyektləri üçün tələblər müəyyən edib. Qanunun 26-cı maddəsinə görəmedia təsisçisi fiziki şəxsdirsə, mütləq Azərbaycanda daimi yaşamalı, Azərbaycan vətəndaşı olmalı, təsisçi hüquqi şəxsdirsə, nizamnamə kapitalının 75 faizi Azərbaycan vətəndaşına və ya Azərbaycanda qeydiyyatdan keçmiş hüquqi şəxsə məxsus olmalıdır. Həmin maddəyə görə, aşağıda qeyd edilənlər media təsisçisi ola bilməzlər: ağır və ya xüsusilə ağır cinayətlərə, habelə ictimai mənəviyyat əleyhinə olan cinayətlərə görə əvvəllər məhkum edilmiş şəxslər; məhkumluğu ödənilməmiş və ya götürülməmiş şəxslər; məhkəmə tərəfindən fəaliyyət qabiliyyəti olmayan və ya məhdud fəaliyyət qabiliyyətli hesab edilən şəxslər. Bunlardan başqa: Siyasi partiyalar və dini qurumlar yalnız çap mediasının təsisçisi (iştirakçısı) ola bilərlər. Media subyektinin onun təsisçisi (iştirakçısı) olmayan xarici ölkələrin fiziki və ya hüquqi şəxsləri, onların filial və nümayəndəlikləri, həmin şəxslərin Azərbaycan Respublikasında təsis etdikləri hüquqi şəxslər, habelə xarici ölkələrin dövlət qurumları tərəfindən maliyyələşdirilməsinə yol verilmir. Qanuna görəmedianın rəhbəri mütləq ali təhsilli olmalıdır.

Qanun çap mediası və onlayn media subyektlərinin fəaliyyətinin dayandırılmasının, onların fəaliyyətinə xitam verilməsinin əsaslarını müəyyən edir. Qanunun 78-ci maddəsində göstərilir ki, “bu Qanun qüvvəyəminənədək fəaliyyət göstərən çap mediası və onlayn media subyektləri ... Media Reyestri formalaşdığı tarixdən 6 (altı) ay müddətində ... müvafiq icra hakimiyyəti orqanının müəyyən etdiyi orqana (quruma) müraciət etməlidir”. Qanunun 65-ci maddəsində isə göstərilir: “65.4. Müvafiq icra hakimiyyəti orqanının müəyyən etdiyi orqan (qurum) aşağıdakı hallarda çap mediası və onlayn media subyektlərinin fəaliyyətinə xitam verilməsi barədə məhkəmə qarşısında iddia qaldırır: ... 65.4.4. müvafiq icra hakimiyyəti orqanının müəyyən etdiyi orqana (quruma) rəsmi müraciət edilmədikdə və ya həmin müraciətdə göstərilən məlumatların doğru olmadığı aşkarlandıqda;...”

“Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunula bağlı Azərbaycanın üzv olduğu beynəlxalq təşkilatların rəyləri

Azərbaycan Respublikasının üzv olduğu Avropa Şurasına (AŞ) daxil olan ölkələrin qanunvericiliyinin AŞ-nın standartlarına, Avropa İnsan Haqları Konvensiyasına uyğunluğunu yoxlayan “Hüquq vasitəsi iləDemokratiya üzrə Avropa Komissiyası” (Venesiya Komissiyası) “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunu layihəsini araşdırıb və  18 iyun 2022-ci il tarixdə Komissiyanın rəyi elan edilib.Komissiya rəyində qanunun Avropa Şurası standartlarına cavab vermədiyi qənaətinə gəlib: “Belə qənaətəgəldik ki, Azərbaycanda müstəqil jurnalistika və media üçün onsuz da son dərəcə məhdud məkanın mövcudluğu kontekstində bu qanun daha da “çəkindirici effekt”ə malik olacaq. Bir çox müddəalar ifadə vəmedia azadlığı ilə bağlı Avropa standartlarına uyğun gəlmir və mediaya “ictimai nəzarətçi” rolunu səmərəli şəkildə həyata keçirməyə imkan vermir. Bu səbəblərdən, Qanun olduğu kimi tətbiq edilməməlidir. 

Qanun bütünlüklə ləğv edilməzsə, Venesiya Komissiyası təcili olaraq Azərbaycan hakimiyyətini aşağıdakıları həyata keçirməyə çağırır: 

  Qanunun 26-cı maddəsi - KİV-lərin yaradılması, xarici mülkiyyət və xaricdən maliyyələşməyə dair geniş məhdudiyyətlər ləğv edilsin

  Qanunun 26-cı maddəsi - KİV-lərin yaradılması, xarici mülkiyyət və xaricdən maliyyələşməyə dair geniş məhdudiyyətlər ləğv edilsin;

  Media Resyestri ləğv edilməli və ya reyestrə daxil olmaq üçün tələb olunan həddən artıq şərtlər ləğv olunmalıdır; 

  akreditasiya üçün nəzərdə tutulan şərtlər ləğv olunmalıdır; 

  məzmunla bağlı qanundakı məhdudiyyətləri Avropa Konvensiyasının 10-cu maddəsinin presedentinəuyğunlaşdırmaq; 

  jurnalist mənbələrinin qorunması ilə bağlı müddəaları dəyişdirmək; 

  platforma yayımçıları üçün lisenziya tələbini ləğv etmək; 

  çap və onlayn media məhsullarının nəşri, yayılması üçün səlahiyyətli orqanlara yalnız məlumatlandırma yetərli olmalıdır;...” (Qoşma – Venesiya Komissiyasının rəyi).

Avropa Şurasının Nazirlər Komitəsi də “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun AŞ standartlarına uyğunluğunu müakirə edib. Qurum 2022-ci ilin dekabr ayında qəbul etdiyi qətnaməsindəAzərbaycan hökumətini “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununu ləğv etməyə, AŞ standartlarına cavab verən yeni qanun qəbul etməyə çağırıb (Qoşma – AŞ NK-nın 8 dekabr 2022-ci il tarixli Qətnaməsi).

“Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun tətbiq edilməsi ilə bağlı

Azərbaycan Respublikasının Prezidenti 8 fevral 2022-ci il tarixdə “Media haqqında” Azərbaycan Respublikasının Qanununun tətbiqi və bundan irəli gələn bir sıra məsələlərin tənzimlənməsi barədə Fərman imzalayıb. Həmin Fərmana əsasən, “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun yuxarıda bəhs edilən maddələrinin tətbiqi üzrə səlahiyyətlər Azərbaycan Respublikasının Medianın İnkişafı Agentliyinə həvaləedilib. 

Azərbaycan Prezidenti 26 sentyabr 2022-ci il tarixdə “Media Reyestrinin aparılması qaydaları”nı təsdiq edib. Həmin vaxtdan etibarən, Medianın İnkişafı Agentliyi Media Reyestrinin formalaşdırlmasına başlayıb. Hansı media subyektlərinin, jurnalistlərin Media Reyestrinə daxil edilməsi ilə bağlı dəqiq statistik məlumatlar ictimaiyyətə açıq deyil. Medianın İnkişafı Agentliyinin rəsmilərinin mediaya sonuncu (2022-ci ilin sonu) açıqlamasına görə, “indiyədək Media Reyestrinə 160-dan çox müraciət daxil olub, 100-ə yaxın media subyekti Reyestrə daxil edilib, 15 müraciət barəsində imtina qərarı qəbul olunub, 40-a yaxın müraciətə isəbaxılmaqdadır”. 2023-cü ilin avqust ayınadək  əlavə statistik informasiya təqdim edilməyib və qurumun rəsmi internet səhifəsinə yerləşdirilməyib.

Media Reyestrinin formalaşdırlması ilə bağlı Qanunun nəzərdə tutduğu tənzimləmələr, istər “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun qəbul edilməsindəəvvəl təsis edilib, fəaliyyət göstərənlər olsun, istərsədə qanunun qəbul edilməsindən sonra təsis edilən medialar olsun, bütün medialara eyni prinsipləəsasında tətbiq edilir.

Qanunun qeyd edilən maddələrinin tətbiqi media, jurnalist olaraq bizim hüquq və azadlıqlarımızı pozur, bu pozuntular bizə ağır və bərpaedilməz zərər vurmaqdadır. Qanun Media Reyestri-nin yaradılmasının məqsədi kimi “Azərbaycanda fəaliyyət göstərən media və jurnalistlərə dair məlumatların sistemləşdirilməsi”-ni göstərsədə faktiki olaraq, vahid reyestrin yaradılması jurnalistika fəaliyyətinin lisenziyalaşdırlması məzmunu daşıyır. Qanunun 72.2-ci maddəsi reyestrə daxil edilməyən mediaların, onların jurnalistlərinin dövlət orqanlarında, müəssisə və təşkilatlarda, qeyri-hökumət təşkilatlarında akkreditasiya olunmaq, məlumat toplamaq hüququnu böyük ölçüdə əlindən alır. Qanunun tətbiqi nəticəsində biz akreditasiya imkanından, dövlət orqanlarında, müəssisə və təşkilatlarda, qeyri-hökumət təşkilatlarında bu yolla məlumat toplamaq imkanlarından məhrum olmuşuq, çünki, həmin qurumlar reyestrə daxil edilmədiyimizi əsas gətirərək, akreditasiyadan imtian edirlər.  

Qanunun tətbiqi nəticəsində hətta ictimai yerlərdə jurnalist fəaliyyətini həyata keçirməyimizə inzibati maneçilik halları yaradılır. Küçələrdə sorğu aparan, müsahibə alan zaman polis əməkdaşları bunun qanunsuz olduğunu, vahid jurnalist vəsiqəsi olmayanların jurnalist fəaliyyəti ilə məşğul ola bilməyəcəyini bildirirlər, çəkiliş aparmağımıza praktik imkan vermirlər.   

Qanunun tətbiqinin media, jurnalist olaraq bizim hüquq və azadlıqlarımızı pozmasının, bu pozuntuların bizim fəaliyyətimizə ağır və bərpaedilməz zərərlər vurmasının çərçivəsi bununla yekunlaşmır.  

Qanunun 14-cü maddəsi medianın yaydığı məzmunla bağlı, 21-ci maddəsi məzmunun toplanılması ilə bağlı tələblər müəyyən edib. Qanunun 14-cü maddəsinə görə, mediada yayılan məzmunda “ərazi bütövlüyünün parçalanmasına, hakimiyyətin zorla ələ keçirilməsinə və ya saxlanmasına, kütləvi iğtişaşlara açıq çağırışlar edilməməlidir, dövlət rəmzlərinə hörmətsizliyə yol verilməməlidir, dövlət dili normalarına riayət edilməlidir, irqi, dini, məə, cinsi, etnik və digər ayrı-seçkilik təbliğ olunmamalıdır, etnik, irqi və ya dini düşmənçiliyin salınmasına açıq çağırışlar edilməməlidir, terrorçuluq, dini ekstremizm, zorakılıq və qəddarlıq təbliğ olunmamalı, habelə terrorçuluğun maliyyələşdirilməsinə, terrorçuluq məqsədilə təlimlərin təşkil edilməsinə vəya keçirilməsinə yönələn məlumatlar yayılmamalıdır, terrorçuluğa açıq çağırışlar edilməməlidir, əxlaqdankənar leksik (söyüş) məzmunlu söz və ifadələrdən, jestlərdən istifadəyə yol verilməməlidir; şərəf və ləyaqətin alçaldılmasına, işgüzar nüfuzun ləkələnməsinə yol verilməməlidir...”. Qanunun 21-ci maddəsi isə media vəjurnalistlərə gizli audio və videoların, fotoların yayılmasını qadağan edir. Qeyd edilən maddələrdə nəzərdətutulan tənzimləmələr nəticələri öncədən görülə bilən deyil, olduqca yayğındır, sərtdir, media və jurnalistlərəqarşı sui-istifadələrə geniş imkanlar yaradır. Belə yayğın müddəalar bizə istər-istəməz “çəkindirici təsir” göstərir, bizi ictimai önəm daşıyan mövzularda yazmaqdan kənar dayanmağa məcbur edir.

Qanunun tətbiqi nəticəsində hüquq və azadlıqlarımızın məruz qaldığı pozuntuların, məhdudiyyətlərin digər məhkəmələr vasitəsi ilə qarşısının alınması da mümkün deyil, çünki, media və jurnalistlərlə bağlı işlər üzrə milli məhkəmə təcrübəsi buna imkan vermir. Belə ki, Cinayət Məcəlləsinin jurnalistlərin təhlükəsiz peşə fəaliyyətini qoruyan 163-cü maddəsi (Jurnalistlərin qanuni peşə fəaliyyətinə mane olma) son 10 ildə bir dəfə də olsun tətbiq edilməyib. Halbuki, peşə fəaliyyətini yerinə yetirən jurnalistlər təkcə 2017-19-cu illərdə 200 dəfədən çox belə insidentlərə məruz qalıblar. Avropa İnsan Haqları Məhkəməsi jurnalist hüquqları ilə əlaqəli Azərbaycana qarşı qəbul etdiyi 10-dan artıq qərarında ifadə azadlığı hüququnun pozuntusunu tanıyıb. Həmin qərarların hamısında yerli məhkəmələrin jurnalistlərin işləri üzrə qəbul etdiyi qərarların, hökmlərin, qətnamələrin jurnalistlərin əleyhinə olduğu müəyyən edilib. 

Aşağıda göstərilənlərə əsasən, hesab edirik ki, “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun tətbiq edilməsindən sonra məruz qaldığımız məhdudiyyətlər bizim Azərbaycan Respublikası Konstitusiyası ilə təminat altına alınan hüquqlarımızı ziddir və bu ziddiyətin Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsi tərəfindən aradan qaldırılması zəruridir. 

 

  1. KONSTİTUSİYA MƏHKƏMƏSİNƏ ŞİKAYƏT HÜQUQUMUZUN ƏSASLARI

Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsi digər məhkəmə instansiyaları ilə birlikdə Azərbaycanda məhkəmə hakimiyyətini həyata keçirir. 

Konstitusiya, Maddə 125. Məhkəmə hakimiyyətinin həyata keçirilməsi

... II. Məhkəmə hakimiyyətini Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsi, Azərbaycan Respublikasının Ali Məhkəməsi, Azərbaycan Respublikasının apellyasiya məhkəmələri, Azərbaycan Respublikasının ümumi məhkəmələri və digər ixtisaslaşdırılmış məhkəmələri həyata keçirirlər.

Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası hər kəsə onun hüquq və azadlıqlarını pozan qanunvericilik aktlarından Konstitusiya Məhkəməsinə şikayət etmək hüququ verir.

Konstitusiya, Maddə 130. Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsi

... V. Hər kəs onun hüquq və azadlıqlarını pozan qanunvericilik və icra hakimiyyəti orqanlarının normativ aktlarından, bələdiyyə və məhkəmə aktlarından qanunla müəyyən edilmiş qaydada bu maddənin III hissəsinin 1-7-ci bəndlərində göstərilən məsələlərin Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsi tərəfindən həll edilməsi üçün Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsinə pozulmuş insan hüquq vəazadlıqlarının bərpa edilməsi məqsədi ilə şikayət verə bilər.

Konstitusiyanın 130-cu maddəsinin III hissəsi Konstitusiya Məhkəməsinin həll etdiyi məsələləri müəyyən edir:

1) Azərbaycan Respublikası qanunlarının, ... Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasına uyğunluğu;

Konstitusiyanın həmin maddəsinin 9-cu hissəsində həmçinin, göstərilir:

... IX. Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsi öz səlahiyyətlərinə aid edilən məsələlərə dair qərarlar qəbul edir. Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin qərarı Azərbaycan Respublikası ərazisində məcburi qüvvəyə malikdir...

“Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Qanun Konstitusiya Məhkəməsinə şikayət etmənin prosesual və maddi əsaslarını müəyyən edib. 

“Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunu, 

Maddə 31. Konstitusiya Məhkəməsində icraatın başlanması üçün səbəblər

31.0. Konstitusiya Məhkəməsində icraatın başlanması üçün səbəblər aşağıdakılardır:

31.0.1. Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 104-cü maddəsinin III hissəsində və 130-cu maddəsinin III-VII hissələrində nəzərdə tutulmuş məsələlərə dair bu qanunun 32-35-ci maddələrinin tələblərinə cavab verən sorğu, müraciət və şikayətlər;

“Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunu, Maddə 34. Şikayətlər

... 34.1. Hər kəs onun hüquq və azadlıqlarını pozan qanunvericilik və icra hakimiyyəti orqanlarının normativ hüquqi aktlarından, bələdiyyə və məhkəmə aktlarından Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 130-cu maddəsinin III hissəsinin 1-7-ci bəndlərində göstərilən məsələlərin həll edilməsi üçün Konstitusiya Məhkəməsinə pozulmuş insan hüquq və azadlıqlarının bərpa edilməsi məqsədi ilə şikayət verə bilər...

... 34.5. Hüquq və azadlıqların pozulması nəticəsində ərizəçiyə ağır və bərpaedilməz zərərin vurulmasının digər məhkəmələr vasitəsi ilə qarşısının alınması mümkün olmadıqda şikayət bilavasitə Konstitusiya Məhkəməsinə verilə bilər...

 

  1. ŞİKAYƏTİN HÜQUQİ ƏSASLARI 

Konstitusiya Azərbaycan Respublikasında ən yüksək hüquqi qüvvəyə malik sənəddir.

Konstitusiya, Maddə 147. Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyasının hüquqi qüvvəsi

I. Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası Azərbaycan Respublikasında ən yüksək hüquqi qüvvəyəmalikdir.

II. Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası birbaşa hüquqi qüvvəyə malikdir.

III. Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası Azərbaycan Respublikasının qanunvericilik sisteminin əsasıdır.

 

Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası hər kəsin fikir və söz azadlığını təminat altına alır.

Konstitusiya, Maddə 47. Fikir və söz azadlığı

I. Hər kəsin fikir və söz azadlığı vardır.

II. Heç kəs öz fikir və əqidəsini açıqlamağa və ya fikir və əqidəsindən dönməyə məcbur edilə bilməz.

III. İrqi, milli, dini, sosial və hər hansı digər meyara əsaslanan ədavət və düşmənçilik oyadan təşviqata vətəbliğata yol verilmir.

 

Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası hər kəsin məlumat azadlığını hüququnu təsbit edir.

 

Konstitusiya, Maddə 50. Məlumat azadlığı

I. Hər kəsin istədiyi məlumatı qanuni yolla axtarmaq, əldə etmək, ötürmək, hazırlamaq və yaymaq azadlığı vardır.

II. Kütləvi informasiyanın azadlığına təminat verilir. Kütləvi informasiya vasitələrində, o cümlədən mətbuatda dövlət senzurası qadağandır.

III. Hər kəsin kütləvi informasiya vasitələrində dərc edilən və onun hüquqlarını pozan və ya mənafelərinə xələl gətirən məlumatı təkzib etmək və ya ona cavab vermək hüququna təminat verilir.

Konstitusiya ifadə azadlığına, məlumat azadlığı hüququna digər hüquqlardan daha üstün yer verir, həmin hüquqlara məhdudiyyətlərin tətbiqinə birbaşa qadağa qoyur. Konstitusiyaya görə, bəzi hüquqlara məhdudiyyətlər istisna deyil, ancaq söz və ifadə, məlumat azadlığı hüquqlarını təsbit edən maddələrə(Konstitusiyanın III fəsli) digərləri ilə yanaşı hər hansı dəyişiklik təşəbbüsləri istisna edilir. 

Konstitusiya, Maddə 155. Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyasında dəyişikliklər təklif edilməsi təşəbbüsünün məhdudlaşdırılması

Bu Konstitusiyanın ... III fəslində nəzərdə tutulmuş insan və vətəndaş hüquqları və azadlıqlarının ləğvi və ya Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələrdə nəzərdə tutulduğundan daha artıq dərəcədə məhdudlaşdırılması haqqında təkliflər referenduma çıxarıla bilməz.

Azərbaycan Respublikasının qanunvericilik sisteminə daxil olan qanunlar mütləq Konstitusiyaya uyğun olmalıdır. 

Konstitusiya, Maddə 149. Normativ hüquqi aktlar

... III. Qanunlar Konstitusiyaya zidd olmamalıdır. Yalnız dərc edilmiş qanunların tətbiqi və icrası bütün vətəndaşlar, qanunvericilik, icra və məhkəmə hakimiyyəti, hüquqi şəxslər və bələdiyyələr üçün məcburidir.

Göründüyü kimi Konstitusiyanın 47-ci və 50-ci maddələri media, jurnalistlərin öz peşə fəaliyyətlərini maneəsiz həyata keçirmələri - məlumatları maneəsiz axtarması, əldə etməsi, ötürməsi, hazırlaması və yayması üçün təməl hüquqi əsasları müəyyən edib. Kütləvi informasiyaların toplanması, hazırlanması, yayılması azadlığı Konstitusiya ilə təminat altına alınır, media, jurnalistlərə hər hansı senzura, o cümlədən, dövlət senzurası qadağan edilir. Ancaq “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun xüsusilə yuxarıda bəhs etdiyimiz maddələri Konstitusiyada nəzərdə tutulanlardan fərqli olaraq, geniş məhdudiyyətlər müəyyən edir, jurnalistika fəaliyyəti ilə məşğul olmağı faktiki olaraq, lisenziyaya bərabər tutulacaq tənzimləmələrə tabe etdirir.

 

Beynəlxalq sənədlərə uyğunsuzluq

 

Azərbaycan Respublikasının qanunvericilik sisteminə daxil olan normativ aktlar ölkə Konstitusiyasına, həm dəAzərbaycan Respublikasının tərəf olduğu beynəlxalq müqavilələrə uyğun olmalıdır. “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunu, xüsusilə, onun yuxarıda bəhs etdiyimiz maddələri həm də Azərbaycanın tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələrlə uyğunsuzluq təşkil edir. Bu, həm də Konstitusiyanın pozuntusudur. Belə ki, Konstitusiyaya görə, onunla birlikdə referendumla qəbul edilmiş aktlar, qanunlar, fərmanlar, Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin qərarları, mərkəzi icra hakimiyyəti orqanlarının normativ aktları Azərbaycan Respublikasının qanunvericilik sisteminə daxil olan aktları təşkil edir. Konstitusiyaya görə, beynəlxalq müqavilələr də Azərbaycan Respublikasının qanunvericilik sisteminə daxildir.

Konstitusiya, Maddə 148. Azərbaycan Respublikasının qanunvericilik sisteminə daxil olan aktlar

... II. Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələr Azərbaycan Respublikasının qanunvericilik sisteminin ayrılmaz tərkib hissəsidir.

Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələr qanunvericilik sisteminin ayrılmaz tərkib hissəsi olmaqla yanaşı, həm də qanunlarla müqayisədə üstün hüquqi qüvvəyə malikdir. 

Konstitusiya, Maddə 151. Beynəlxalq aktların hüquqi qüvvəsi

Azərbaycan Respublikasının qanunvericilik sisteminə daxil olan normativ hüquqi aktlar ilə (Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası və referendumla qəbul edilən aktlar istisna olmaqla) Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı dövlətlərarası müqavilələr arasında ziddiyyət yaranarsa, həmin beynəlxalq müqavilələr tətbiq edilir.

Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı dövlətlərarası müqavilələrin başında Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Ümumdünya İnsan Hüquqları Bəyannaməsi (Bəyannamə), habelə, Avropa İnsan Hüquqları Konvensiyası (Konvensiya) gəlir. Hər iki beynəlxalq sənəd Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyasında olduğu kimi ifadə azadlığı hüququna ən yüksək səviyyədə təminat verir.   

BMT Ümumdünya İnsan Hüquqları Bəyannaməsinin 19-cu maddəsində göstərilir:

“Hər bir insan əqidə azadlığı və onu sərbəst ifadə etmək azadlığı hüququna malikdir: bu hüquqa maneəsiz olaraq öz əqidəsində qalmaq azadlığı və istənilən vasitələrlə və dövlət sərhədlərindən asılı olmayaraq, informasiya və ideyalar axtarmaq, almaq və yaymaq azadlığı daxildir”.

Avropa İnsan Hüquqları Konvensiyasının  10-cu maddəsi də eyni məzmunludur, eyni zamanda ifadə azadlığı hüququna müdaxilələrin aydın əsaslarını müəyyən edir:  

AİHK, Maddə 10 Fikri ifadə etmək azadlığı 

1. Hər kəs öz fikrini ifadə etmək azadlığı hüququna malikdir. Bu hüquqa öz rəyində qalmaq azadlığı, və dövlət hakimiyyəti orqanları tərəfindən hər hansı maneə olmadan və dövlət sərhədlərindən asılı olmayaraq, məlumat və ideyaları almaq və yaymaq azadlığı daxildir. Bu maddə dövlətlərin radio-yayım, televiziya vəkinematoqrafiya müəssisələrinə lisenziya tələbi qoymasına mane olmur. 

2. Bu azadlıqların həyata keçirilməsi milli təhlükəsizlik, ərazi bütövlüyü və ya ictimai asayiş maraqları naminə, iğtişaşın və ya cinayətin qarşısını almaq üçün, sağlamlığın və mənəviyyatın qorunması üçün, digər şəxslərin nüfuzu və hüquqlarının müdafiəsi üçün, konfidensial şəkildə əldə edilmiş məlumatların açıqlanmasının qarşısını almaq üçün və ya ədalət mühakiməsinin nüfuz və qərəzsizliyini təmin etmək üçün qanunla nəzərdətutulmuş və demokratik cəmiyyətdə zəruri olan müəyyən rəsmi tələblərə, şərtlərə, məhdudiyyətlərə və ya sanksiyalara məruz qala bilər.

 

“Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunula müəyyən edilmiş “jurnalist” anlayışına Bəyannamə və Konvensiyanın işığında baxış 

“Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunu dəqiq “jurnalist” anlayışı müəyyən edir. Bu anlayış əsasən 3 dəqiq əlaməti ifadə edir: yalnız (1) hansısa media ilə əmək müqaviləsi olan və ya mülki müqavilə iləfəaliyyət göstərən; (2) əsas fəaliyyət növü informasiya toplayıb-yaymaq olan; (3) bu fəaliyyəti gəlir əldə etmək üçün yerinə yetirən şəxslər jurnalist hesab edilir. Sərbəst şəkildə jurnalistika fəaliyyəti ilə məşğul olmağa imkan yeri qoymayan bu anlayış Azərbaycan Konstitusiyasının və Azərbaycanın tərəfdar çıxdığı müqavilələrin işığında olduqca məhdudlaşdırıcıdır. Son 10-15 ildə jurnalistika anlayışı çox ciddi dəyişikliklərə məruz qalıb, hazırda nələrin “jurnalistika fəaliyyəti”ni təşkil etməsi mövzusunda hər kəsi ortaq məxrəcə gətirə biləcək anlayış olmasa da Bəyannamə və Konvensiya ilə bağlı presedent hüquq “jurnalistika fəaliyyəti”nə yekun olmayan anlayışlar veriblər və hər zaman jurnalistlərin sərbəst fəaliyyət göstərə bilməsinin, vətəndaş jurnalistikasının önəmini vurğulayıblar. Əsas odur ki, funksional “jurnalistika”nın anlayışı aydındır və bu anlayış “müəyyən meyarlara cavab verməsi şərti ilə yeni mediadan istifadə edərək toplumla açıq şəkildə ünsiyyət quran fərdlər”i əhatə edir. 

BMT İnsan Haqları Komitəsi özünün 34 saylı Ümumi Şərhində “jurnalistika”ya belə tərif verir: “Jurnalistika, bloq yazarları, çap, internet və başqa platformada fərdi yayınçılıqla məşğul olan başqaları da daxil olmaqla çox çeşidli aktorlar tərəfindən paylaşılan bir fəaliyyətdir”. 

Avropa Şurası Nazirlər Komitəsi də “jurnalist” terminini BMT kimi geniş anlamda təsvir edir. Komitənin R (2000)7 saylı qərarında vurğulayıb ki, “...“jurnalist” anlayışı, informasiyaların toplanması və hər hansı kütləvi kommunikasiya vasitəsilə topluma ötürülməsi ilə müntəzəm və peşəkar şəkildə məşğul olan hər hansı fiziki vəya hüquqi şəxs deməkdir”. Komitə həmin sənəddə həmçinin, dövlətlərə xitabən qeyd edir ki: “Avropa İnsan Haqları Konvensiyasının 10-cu maddəsinə uyğun olaraq, insanların informasiya əldə etmək və yaymaq haqlarını qoruma altına almaq üçün media ekosisteminə xidmət və ya məhsul təqdim edən bütün aktorlar baxımından qanunvericiliklə bağlı ehtiyaclar gözdən keçirilməli və 10-cu maddədən doğan haqlarla bağlı neqativ təsirə malik ola biləcək müdaxilələrə qarşı uyğun təminatlar bütün aktorları əhatə edən şəkildəgenişləndirilməlidir”.

 

Magyar Helsinki Bizottság Macarıstana qarşı işində Avropa Məhkəməsinin Böyük Palatası qeyd edir ki, “İctimaiyyətin xəbərlərə çıxış imkanlarının genişləndirilməsində və məlumatların yayılmasının asanlaşdırılmasında internetin oynadığı mühüm rolu nəzərə alaraq, bloqçuların və populyar sosial media istifadəçilərinin funksiyası da 10-cu maddənin təmin etdiyi mühafizə baxımından “ictimai nəzarətçi” funksiyasına uyğun gəlir. Çünki, ictimai müzakirələr üçün forumların yaradılması mətbuatın funksiyalarına daxildir. Bu funksiyanın həyata keçirilməsi təkcə media və ya peşəkar jurnalistlərlə məhdudlaşmır”.

“Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun “jurnalist” anlayışı kontekstində müəyyən etdiyi tənzimləmələr, göründüyü kimi Bəyannamə və Konvensiyanın müəyyən etdiyi yuxarıda vurğulanan standartlarına uyğun gəlmir.

Media Reyestri-nin yaradılması ilə bağlı tənzimləmələrə Bəyannamə və Konvensiyanın işığında baxış 

Qanun Media Reyestrinin yaradılmasını nəzərdə tutur. Qanunda Reyestr mexanizminin yaradılmasının məqsədi kimi “Azərbaycanda fəaliyyət göstərən media və jurnalistlərə dair məlumatların sistemləşdirilməsi” göstərilsə də əslində məhz bu məqsədə yönəlik belə bir mexanizm onsuz da mövcuddur. Jurnalistlər fərdi qaydada, medialar isə hüquqi şəxs olaraq, müvafiq olaraq vergi qeydiyyatından keçiblər və onlar haqqında məlumatlar dövlət qurumlarında onsuz da  mövcuddur. Bu reallığın işığında qanunda ifadə edilmiş məqsəd olduqca yayğındır, media və ifadə azadlığını məhdudlaşdırmağa, jurnalistika fəaliyyətinin əhatə dairəsini çərçivələməyə yönəlib. Həm reyestrə daxil edilmək üçün qanunvericilikdə müəyyən edilmiş şərtlər, həm reyestrə daxil edilmiş media və jurnalistlər üçün qanunvericilikdə nəzərdə tutulan imtiyazlar, həm də 5 aydan artıqdır ki, davam edən Reyestrin yaradılması prosesinin məzmunu göstərir ki, məqsəd yalnız qanunda göstərildiyi kimi “Azərbaycanda fəaliyyət göstərən media və jurnalistlərə dair məlumatların sistemləşdirilməsi” deyil. Reyestrin yaradılmasını həyata keçirən tənzimləyici dövlət orqanının rəsmi açıqlamalarına görə, fəaliyyət göstərən mediaların reyestrə daxil olmaları üçün mart ayının sonuna qədər vaxtları var. Həmin vaxta qədər reyestrə daxil olmaq üçün müraciət etməyən mediaların fəaliyyətinin qanuni olub-olmamasına qiymət verilməsi üçün məhkəmələrdə iddia qaldırılacaq (Qoşma – Agentliyin açıqlaması). Qeyd edilənlərin işığında aydın görünür ki, media və jurnalistlərin reyestrə daxil edilməsi, onların qanuni jurnalist fəaliyyəti ilə məşğul ola bilməsinin başlıca şərti olacaq. Qanunda da göstərildiyi kimi, yalnız reyestrdə oilan media və jurnalistlər akreditasiya imkanı qazanacaqlar. Belə yanaşma müxtəlif normativ aktlarda jurnalist haqlarına dəlalət edən imtiyaz, üstünlüklərin də məhz reyestrdə olan media və jurnalistlərə münasibətdə keçərli olacağını ifadə edir. Məsələn, Azərbaycanın cinayət qanunvericiliyi jurnalistin peşə fəaliyyətinə mane olmağa görə məsuliyyət müəyyən edir. Bundan başqa qanunvericilik jurnalistlərə öz qaynaqlarını açıqlamamaq haqqı verir. Qanunvericilik həmçinin, jurnalistlərin adi vətəndaşlarla müqayisidə ictimai məzmunlu rəsmi informasiyalara daha tez və rahat çatım haqlarını tanıyır. Reyestrdə olmayan media və jurnalistlərin bu haqlardan yararlanması məhdudlaşdırılacaq. Qeyd etdiyimiz məzmunda tənzimləmə lisenziyalaşmaya bərabər tənzimləmədir və aydın şəkildə BMT və Avropa Şurasının standartları ilə qətiyyən bir araya sığmır.

 

BMT standartları media və jurnalistlər üçün hər hansı lisenziyalaşmanı, qeydiyyatı istisna edir. BMT İnsan Haqları Komitəsinin 34 saylı Ümumi Şərhində göstərilir: “Jurnalistika, bloq yazarları, çap, internet və başqa platformada fərdi yayınçılıqla məşğul olan başqaları da daxil olmaqla çox çeşidli aktorlar tərəfindən paylaşılan bir fəaliyyətdir və jurnalistlərin qeydiyyatının aparılması və ya lisenziyalaşdırılması BMT Ümumdünya İnsan Hüquqları Bəyannaməsinin 19-cu maddəsinə uyğun deyildir. Məhdud akkreditasiya qaydalarına yalnız jurnalistlərin müəyyən yerlərə və ya tədbirlərə məhdud sayda buraxılması gərəkli olduqda icazə verilə bilər. Belə qaydalar jurnalistikanın çox çeşidli aktorlar tərəfindən həyata keçirilən fəaliyyət sahəsi olması nəzərəalınmaqla, obyektiv meyarlara əsaslanaraq, ayrı-seçkiliyə yol verilmədən, Bəyannamənin 19-cu maddəsi vədigər müddəalarına uyğun şəkildə tətbiq edilməlidir”.

Reyestr mexanizmi Avropa Konvensiyasının tətbiqi təcrübəsinə də uyğun deyil. Avropa İnsan Haqları Məhkəməsinin təcrübəsi istisna hallarda yalnız yayım mediasına münasibətdə qeydiyyat və ya lisenziyalaşdırmaya mexanizminin tətbiqini legitim hesab edir. AİHM-in Informationsverein Lentia vədigərləri Avstriya qarşı işdə bildirib ki: “...onillikləərzində əldə edilmiş texniki inkişafı nəzərə aldıqda, dövlət orqanları tərəfindən yayım tezliklərinə və kanallara tətbiq edilən məhdudiyyətləri əsaslandırmaq mümkün deyil. Belə bir vəziyyətdə dövlətin lisenziyalaşdırma fəaliyyəti yeni məna və məqsəd qazanıb: ictimaiyyətin məlumat almaq hüququnun təmin edilməsi üçün informasiya azadlığını və plüralizmini təmin etmək. Dövlət bu cür plüralizmin qarantı kimi çıxış etməlidir”. Məhkəmənin bu yanaşması onlayn media subyektlərinin reyestrə daxil edilməsi məsələsinə də aid edilməlidir. Sosial şəbəkələrin və bloggerliyin bu qədər geniş yayıldığı vəpopulyarlığının artdığı dövrdə onlayn media subyektinin reyestrə daxil edilməsi üçün tələb edilən formalizməhansısa formada haqq qazandırmaq qeyri-mümkündür. Avropa Məhkəməsi dəfələrlə bildirib ki, “...dövlətin lisenziyalaşdırma sistemi yalnız texniki məqsədlər üçün istifadə edilməlidir və Konvensiyanın ifadə azadlığını tənzimləyən 10-cu maddəsinin 2-ci bəndinin tələblərinə zidd olmamalıdır”.

Digər tərəfdən, Avropa Şurası Nazirlər Komitəsi “Media plüralizmi və media məzmununun müxtəlifliyi ilə bağlı CM Rec (2007)/2 saylı Tövsiyəsində üzv dövlətlərə çap mediasından rəqəmsal mediaya keçid etmək üçün dəstək verməyi məsləhət görüb. Bununla yanaşı, media plüralizminin təmin edilməsi üçün qərarların qəbul edilməsi zamanı elmi araşdırmanın əhəmiyyətinə də diqqət çəkilib. “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun qəbulu, tətbiqi prosesində isə bu tövsiyələrin ziddinə olaraq, hansısa elmi araşdırma aparılmayıb, buna istinad edilməyib, eləcə də çap mediasından rəqəmsal mediaya keçidlə bağlı tövsiyyələrəəhəmiyyət verilməyib.

“Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun məzmunun tənzimlənməsi ilə bağlı müddəalarına beynəlxalq müqavilələrin işığında baxış

Azərbaycan qanunvericiliyi məzmuna onsuz da geniş məhdudiyyətlər imkanı verir. Azərbaycanın cinayət qanunvericiliyi böhtan və təhqirə görə, cinayət cəzaları nəzərdə tutur. Məzmuna inzibati məsuliyyətin tətbiq edilməsi üçün imkanlar daha genişdir. Məsələn, “İnformasiya, informasiyalaşdırma və informasiyanın mühafizəsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanunu yayılması qadağan edilən informasiyaların geniş spektrini müəyyən edib: 

  terrorçuluğun təbliği və maliyyələşdirilməsi, terrorçuluğun həyata keçirilməsinin üsul və vasitələri, terrorçuluq məqsədi ilə təlim təşkil etmə və ya keçirmə barədə məlumatlar, habelə terrorçuluğa açıq çağırışlar; 

  zorakılığın və dini ekstremizmin təbliğinə dair məlumatlar, milli, irqi və ya dini nifrət və düşmənçiliyin salınmasına, dövlətin konstitusiya quruluşunun zorla dəyişdirilməsinəərazi bütövlüyünün parçalanmasına, hakimiyyətin zorla ələ keçirilməsinə və ya saxlanmasına, kütləvi iğtişaşların təşkil edilməsinə yönələn açıq çağırışlar; 

  dövlət sirri təşkil edən məlumatlar; 

  odlu silahın, onun komplekt hissələrinin, döyüş sursatının, partlayıcı maddələrin və qurğuların hazırlanma qaydası və ya üsulları barədə məlumatlar; narkotik vasitələrin, psixotrop maddələrin və onların prekursorlarının hazırlanma və ya istifadə üsulları və qaydası, onların qanunsuz əldə edilməsi yerləri, habelətərkibində narkotik maddələr olan bitkilərin kultivasiya yerləri və ya üsulları barədə məlumatlar; pornoqrafiyaya, o cümlədən uşaq pornoqrafiyasına aid məlumatlar; 

  qumar və digər qanunsuz mərc oyunlarının təşkilinə və həmin oyunlarda iştiraka təhrik edən məlumatlar; 

  intiharı problemlərin həlli üsulu qismində təbliğ edən, intihara bəraət qazandıran, onu əsaslandıran və ya törədilməsinə təhrik edən, intiharın törədilməsi üsullarını izah edən və ya qrup şəklində bir neçə şəxsin intihar etməsini təşkil etmək məqsədi ilə yayılan məlumatlar; 

  “Uşaqların zərərli informasiyadan qorunması haqqında” Azərbaycan Respublikasının Qanununa uyğun olaraq müvafiq yaş kateqoriyasına uyğun işarələnməmiş kino, televiziya və videofilmlər, o cümlədən animasiya filmləri, kompüter və digər elektron oyunlar; 

  təhqir və ya böhtan xarakteri daşıyan, habelə şəxsi həyatın toxunulmazlığını pozan məlumatlar; əqli mülkiyyət hüquqlarını pozan məlumatlar; 

  insanların həyat və sağlamlığına zərər vurulması, əhəmiyyətli əmlak ziyanının törədilməsi, ictimai təhlükəsizliyin kütləvi şəkildə pozulması, həyat təminatı obyektlərinin, maliyyə, nəqliyyat, rabitə, sənaye, energetika və sosial infrastruktur obyektlərinin fəaliyyətinin pozulması və ya başqa ictimai təhlükəli nəticələrin baş verməsi təhdidini törədən yalan məlumatlar; 

  Azərbaycan Respublikasının qanunları ilə yayılması qadağan edilən digər informasiyalar.

Yuxarıda qeyd edilənlərlə bilrikdə, “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 14-cü maddəsinin məzmuna yönəlik tələbləri Avropa Konvensiyasının standartlarına uyğun gəlmir. Konvensiyasının 10-cu maddəsində göstərilir ki: “Hər kəs öz fikrini ifadə etmək azadlığı hüququna malikdir. Bu hüquqa öz rəyindəqalmaq azadlığı, dövlət hakimiyyəti orqanları tərəfindən hər hansı maneçilik olmadan və dövlət sərhədlərindən asılı olmayaraq, məlumat və ideyaları almaq və yaymaq azadlığı daxildir”. Bu mətndən göründüyü kimi, ifadəazadlığı hər cür ifadələri qoruyur və məzmun baxımından heç bir məhdudiyyət nəzərdə tutulmur. İfadə azadlığı baxımından məzmunun qiymətli olub – olmaması, cəmiyyət üçün faydalı olub-olmaması vacib deyil. Beləqiymətləndirmə subyektivdir, həmin qiymətləndirmələəsasında ifadə azadlığı hüququnun çərçivəsini müəyyənləşdirmək, bu hüququn özbaşına məhdudlaşdırılmasına imkanlar aça bilər. İfadə azadlığı-na başqalarının faydasız, önəmli olmayan saydıqları məzmunları ifadə etmək və yaymaq azadlığı da daxildir. Bununla yanaşı, hər bir hüquqda olduğu kimi, ifadə azadlığı hüququnun da çərçivəsi var, bu çərçivənin işığında bəzi məzmunlar ifadə azadlığı çərçivəsində, bəziləri isə həmin çərçivədən kənar hesab edilə bilər. Yalnız hər hansı məzmunun ifadə azadlığı hüququ çərçivəsinə daxil olub-olmadığını müəyyənləşdirdikdən sonra həmin məzmunun məhdudlaşdırıla bilən olub-olmadığını dəyərləndirmək olar. Məhz bu səbəbdən Avropa Məhkəməsi mətbuata yönəlik ön məhdudiyyətləri yolverilməz, Konvensiyanın 10-cu maddəsinə zidd sayır. Medianın yaydığı məzmuna yönəlik qanunda yuxarıda sadalanan şərtlər media üçün qabaqcadan məhdudiyyətlərin tətbiqi mahiyyətindədir. Halbuki, “...mətbuata qarşı qabaqcadan məhdudiyyətlərin özü 10-cu maddə ilə bir araya sığmır” (Gawęda Polşaya qarşı, AİHM qərarı). Doğrudur, nifrəti yayan, qızışdıran, təşviq edən və ya buna haqq qazandıran məzmunlar demokratik cəmiyyətlərdə məhdudiyyətlərə məruz qala bilər, ancaq beləməhdudiyyətlər hökuməti tənqid edən media və jurnalistləri susdurmaq üçün vasitə rolu oynamamalıdır .

“Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 14-cü maddəsinin müəyyən etdiyi şərtlərin həm dəAvropa Məhkəməsinin 3 mərhələli yoxlama nəzəriyyəsinin işığında incələnməsi faydalıdır. İfadə azadlığına məhdudiyyətlər qanunda nəzərdə tutulmalıdır. Qanunda nəzərdə tutulmanın özü ayrılıqda kifayət deyil, bunun özü də bir neçə kriteriayaya cavab verməlidir. 

Vətəndaşların davranışlarını düzənləməsi üçün kifayət qədər açıq tənzimləmə təqdim etməyən norma, qanun olaraq qəbul edilə bilməz. Vətəndaşlar konkret bir hərəkətin doğuracağı nəticələri ağlabatan həddəqabaqcadan görə bilməlidirlər. Məhdudiyyət nəzərdə tutan qanun həm də aydın olmalıdır, özbaşına tətbiqəimkan verməyən bir şəkildə yazılmalıdır.

Məzmuna müdaxilələr həm də qanuni məqsəd daşımalıdır. Məhdud sayda olan və genişləndirilməsinə icazəverilməyən qanuni məqsədlər Konvensiyanın 10-cu maddəsinin 2-ci hissəsində göstərilib: “Bu azadlıqların həyata keçirilməsi milli təhlükəsizlik, ərazi bütövlüyü və ya ictimai asayiş maraqları naminə, iğtişaşın və ya cinayətin qarşısını almaq üçün, sağlamlığın yaxud mənəviyyatın mühafizəsi üçün, digər şəxslərin nüfuzu vəhüquqlarının müdafiəsi üçün gizli əldə edilmiş məlumatların açıqlanmasının qarşısını almaq üçün və ya ədalət mühakiməsinin nüfuz və qərəzsizliyini təmin etmək üçün qanunla nəzərdə tutulmuş və demokratik cəmiyyətdəzəruri olan müəyyən formallıqlara, şərtlərə, məhdudiyyətlərə və ya sanksiyalara məruz qala bilər”.

 Nəhayət, məzmuna müdaxiləni həm də təxirəsalınmaz sosial təlabat zəruri etməlidir (Pentikäinen Finlandiyaya qarşı, AİHM-in qərarı). İstər qanundakı “faktlar obyektiv təqdim edilməlidir”, istər “əxlaqdankənar leksik məzmunlu söz və ifadələrdən istifadəyə yol verilməməlidir” şərti, istərsə də hər hansı digərinin mətni o qədər ümumi, mücərrəd və yayğındır ki, onları bu kriteriyaların işığında incələmək də asan deyil. Qanundakı 16 şərtin, eləcə də əlaqəli digər qanunlarda nəzərdə tutulan şərtlərin hər hansı biri bu testdən keçə bilən, “hüquqi müəyyənlik” prinsipinə cavab verən deyil və beləliklə, Avropa Konvensiyasının 10-cu maddəsinəuyğun gəlmir.

 

Qanunun 14-cü maddəsinin müəyyən etdiyi şərtlər media və jurnalistlərə çox ciddi çəkindirici təsir göstərmək, onları özünü senzuraya zorlamaq gücündə olmaqla yanaşı, həm də özbaşına tətbiqə geniş imkanlar açır. 

 

  1. MƏHKƏMƏDƏN XAHİŞİMİZ

Yuxarıda şərh olunanlara və Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 125-ci, 130-cu maddələrinə, “Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Qanunun 31-ci, 34-cü maddələrinə əsasən, Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsindən xahiş edirəm:

 

  1. “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun onu qəbul edən orqan tərəfindən təkmilləşdirilməsi tövsiyə edilsin;
  2. Təkmilləşdirilənə qədər “Media haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun tətbiqinin dayandırlması onu tətbiq edən orqanlara tövsiyə edilsin;

 

Hörmətlə,

Ad, Soyad ________________________

www……………..az” nin təsisçisi

Tarix: 



[2] İddia Ərizəsi real keysdən uyğunlaşdırılmışdır.

[3] Bu isnadlar konkret müraciətə imtina cavabında göstərilən maddələrə və yarımbəndlərə uyğun dəyişə bilər.

[4] qeyd: bu rəsmi qurumun imtina cavabına görə dəyişə bilər. 

[5] Konstitusiya Məhkəməsinə şikayət  nümunəsi arqument.az saytının şikayəti əsasənda uyğunlaşdırılıb. Lakin şikayətçinin fəaliyyət xarakterinə görə müəyyən uyğunlaşdırmalar aparıla bilər. 

 



[1] “Media haqqında” Azərbaycan Respublikasının 2021-ci il 30 dekabr tarixli 471-VIQ nömrəli Qanununun tətbiqi və bundan irəli gələn bir sıra məsələlərin tənzimlənməsi barədə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Fərmanı, 08 fevral 2022-ci il. https://e-qanun.az/framework/49244  

[2] Media Haqqında AR Qanunu, maddə 73.3, https://e-qanun.az/framework/49124  

[3] Media Haqqında AR Qanunu, maddə 73.7, https://e-qanun.az/framework/49124

[4] Media Haqqında AR Qanunu, Maddə 73.9, https://e-qanun.az/framework/49124  

[5] Media Haqqında AR Qanunu, Maddə 74.3, https://e-qanun.az/framework/49124

[6] Media Haqqında AR Qanunu, Maddə 75.1, https://e-qanun.az/framework/49124  

[7] Media Haqqında AR Qanunu, Maddə 17, https://e-qanun.az/framework/49124  

[8] AR Konstitusiyası, maddə 151; https://e-qanun.az/framework/897

[13] Media haqqında Qanun, maddə 11.4, https://e-qanun.az/framework/49124  

22 Haziran 2023 Perşembe

Sərbəst hərəkət hüququ keyfi məhdudlşdırıla bilərmi?

 Gələn görüntülərdən məlum olur ki, Gədəbəyin Söyüdlü kəndinə giriş-çıxış polis tərəfindən post qurularaq, nəzarətə götürülüb və xüsusi fövqəladə rejim tətbiq edilir. 

Bir yaşayış yerinə giriş-çıxışın xüsusi buraxılış rejiminin tətbiq edilməsi yalnız qanunla nəzərdə tutulmuş hallarda tətbiq edilə bilər.Azərbaycan Konstitusiyasının 28-ci maddəsi Azadlıq hüququnu təminat altına alıb. 


28-ci  maddənin 1-ci bəndində: "Hər kəsin azadlıq hüququ vardır"- deyilir. 

3-cü bəndində isə" "Qanuni surətdə Azərbaycan Respublikasının ərazisində olan hər kəs sərbəst hərəkət edə bilər, özünə yaşayış yeri seçə bilər və Azərbaycan Respublikasının ərazisindən kənara gedə bilər"- yer alıb. 


İstənilən şəxs ölkə ərazisində sərbəst hərəkə edə bilər. Bunu yalnız qanunla nəzərdə tutulan hallarda məhdudlaşdırmaq mümkündür.


Söyüdlü kəndinə giriş üçün xüsusi fövqəladə rejimin tətbiqi qanunda nəzərdə tutulubmu?


Öncə Azərbaycan Respublikasında insan hüquq və azadlıqlarının həyata keçirilməsinin tənzimlənməsi haqqında AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ KONSTİTUSİYA QANUNUNA nəzər yetirək.


Bu Konstitusiya Qanunun 2-ci maddəsi Məhdudlaşdırılması qadağan olunan insan hüquqlarını sayarkən, 28-ci maddənin 1-ci bəndini də vurğulayır və yalnız müharibənin hüquqauyğun aparılması nəticəsində baş verən ölüm halları istisna olmaqla hər hansı məhdudlaşdırmanı mümkün hesab etmir. Yəni rəsmi qaydada hərbi vəziyyət rejimi elan edilməyibsə, məhdudiyyət nəzərdə tutula bilməz.


28.3-cü bəndə gəldikdə, Konstitusiya Qanununun 3.6-cı maddəsi sərbəst hərəkətin məhdudlaşdırılmasının qanunla nəzərdə tutulacağı halaları sadalayıb. 


Bunlar aşağıdakı hallardır:

  1. Dövlət təhlükəsizliyi mənafeləri üçün;
  2. sağlamlığın və mənəviyyatın, digər şəxslərin hüquq və azadlıqlarının qorunması üçün;
  3. cinayətin qarşısının alınması məqsədi ilə;
  4. ictimai təhlükəsizliyin qorunması üçün;
  5. ictimai qaydanın təmin edilməsi üçün;


Bəs bu hallar hansı qanunlarla nəzərdə tuutlub və necə tətbiq edilməlidir?


  1. İlk ağla gələn qanun Hərbi vəziyyət haqqında Qanundur. Hərbi Vəziyyət Rejimi müharibə zamanı Prezident tərəfindən tətbiq edilərək 24 saat ərzində Milli Məclisdə təsdiqlənərək tətbiq edilməlidir. 2020-ci il Sentyabrın 27-dən dekabırın 8-dək bütün ölkədə tətbiq edilən bu rejim bizə tanışdır. Lakin hazırda ölkədə rəsmi şəkildə hərbi vəziyyət rejimi tətbiq edilmədiyinə görə bu seçənəyi sıradan çıxarırıq.
  2. Fövqəladə vəziyyət haqqında Qanunda nəzərdə tutulan format. Fövqəladə vəziyyətin tətbiqi ölkənin bir hissəsində də tətbiq edilə bilər. Lakin bunun tətbiqi üçün də Prezidentin tətbiq Fərmanı və Milli Məclisin 24 saat ərzində həmin Fərmanı təsdiqi lazımdır. Bu istiqamətdə nə fərman olub, nə də onun parlamentdə müzakirəsi və təsdiqi. Deməli bu seçənəyi də ələyirik.
  3. Sanitariya-epidemioloji salamatlıq haqqında AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ QANUNUNDA nəzərdə tutulan yoluxucu xəstəlik təhlükəsi. Biz bunu pandemiya dönəmində tətbiq ediələn xüsusi rejimlərdə yaşadıq. Gədəbydə və Söyüdlü kəndində zəhərli su yığılan gölün insan sağlığını ciddi təhlükəyə atdığını rəsmi qurumlar inkar etdiyindən, bu səbəblə də giriş-çıxışları məhdudlaşdırmaları münkün deyil. Çünki, bölkəni sağlıq üçün təhlükəli bölgə elan etməyiblər. 
  4. İctimai asayiş mənafeləri baxımından bir digər qanun “Əməliyyat-axtarış fəaliyyəti” haqqında AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ QANUNUDUR. Bu Qanunda müəyyən əsaslar olarsa məhdud yoxlamaların həyata keçiriləcəyi nəzərdə tutulsa da sərbəsr hərətəkin məhdudlaşdıırlması, xüsusi buraxılış sisteminin tətbiqi nəzərdə tutulmayıb. Ayrıca, 4-cü maddədə aydın göstərilir ki, “Əməliyyat-axtarış tədbirlərinin tətbiqi ilə bağlı insan və vətəndaş hüquq və azadlıqlarının müvəqqəti məhdudlaşdırılmasına yalnız bu Qanunla müəyyən edilmiş qaydada cinayətlərin qarşısının alınması, onların açılması, məhkəmə, istintaq və ya təhqiqat orqanlarından gizlənən, cəza çəkməkdən boyun qaçıran şəxslərin, itkin düşənlərin axtarışı zamanı yol verilə bilər”. Məlum kənddə olan sivil etiraz aksiyasının dövlətə qarşı olmadığı, sadəcə bir kommersiya şirkətinin ətraf mühitə verdiyi zərərin təsirinin azaldılmasını dövlət qurumlarına və ictimaiyyətə çatdırma məqsədli olduğu nəzərə alındıqda, kəndə giriş-çıxışların məhdudlaşdırılması və kənd sakinlərindən başqa kəndə qonaq gedən, yas məclisinə qatılmaq istəyən və s. şəxslərin  hərəkətlərinə məhdudiyyət qoyulması bu çərçivəyə girmir.  
  5. Ərazi Dövlət sitti haqqında Qanun çərçivəsində xüsusi girişi məhdudlaşdırılan hərbi obyektlərin ərazisi olmadığına görə, bu qanunun tətbiqi çərçivəsinə də daxil olmur.


Deməli, bu kəndə giriş-çıxışın polis tərəfindən xüsusi fövqəladə rejimlə tənzimlənməsi Azərbaycan qanunvericiliyində isnad ediləcək hüquqi dayanağı mövcud deyil. Azərbaycan Respublikası Konstitusiyanın 28-ci maddəsinin III bəndi habelə Azərbaycan Respublikasında insan hüquq və azadlıqlarının həyata keçirilməsinin tənzimlənməsi haqqında AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ KONSTİTUSİYA QANUNUNUN 3.6-cı maddəsi özbaşına, qanunla nəzərdə tutulmayan əsaslarla keyfi məhdudlaşdırmanı qadağan edir.  

14 Mayıs 2023 Pazar

Turkish Elections - Good Luck Turkey!

 https://astna.biz/ext/news/2023/5/free/geo-east/en/2948.htm

On Sunday, May 14, 2023, in the 100th year of the Republic of Turkey, 64 million 113 thousand 941 Turkish voters will determine who will be in charge of two important branches of the state - the executive and the legislative body in the next 5 years. The results of the elections are eagerly watched not only by the voters of Turkey but also by many countries of the region and the world.

What makes this interesting is that the AKP (Erdogan) came to power alone a year after its founding in 2001 and remains in power by still maintaining its primacy despite 12 elections and 3 referendums in Turkey in the last 21 years.

So, while the AKP received only 34.28% of the votes in the November 3, 2002, parliamentary elections, the number of votes received by this party did not fall below 40% in any of the 5 parliamentary elections held after that. The results of these 6 consecutive elections were as follows:

Election datesVotes received, in percentNumber of deputies / Total number

November 3, 200234.28%365 / 550
July 22, 200746.58%341 / 550
June 12, 201149.83%327 / 550
June 7, 2015 40.87%258 / 550
November 1, 2015 49.50%317 / 550
June 24, 2018 42.56%295 / 600

The electoral successes of Erdogan's government were not limited to the parliamentary elections. During this period, in addition to 6 parliamentary elections, 4 municipal elections (2004 - 41.67%, 2009 - 38.39%, 2014 - 42.87%, and 2019 - 44.33%), 2 presidential elections (2014 - 51.79% and 2018 - 52.59%) and 3 referendums (2007 - 68.95%, 2010 - 57.88%, and 2017 - 51.41%) were held. In each of these, it was a winning party.

In particular, at critical times, he risked putting important issues to a referendum and achieved his wish in 3 different referendums. The first of these was when a problem was created in the parliament against the election of Abdullah Gül on the grounds that he was against secularism and his wife was wearing a headscarf, and when the result of the election was annulled by the decision of the Constitutional Court, he “disarmed” the party that intervened in the process, held both an election and a referendum that ensured that the President was elected by the people, not by the Parliament. He won with 68.95% of the vote.

The second referendum was held after the Constitutional Court trial demanding the closure of the AKP, and after he resisted the army by rejecting its electronic warning. He reached his goal by receiving 57.88% votes in the referendum, which led to the first coup attempt and the Ergenokon case, by changing the provisions of the Constitution that gave the army the opportunity to intervene in politics, and made the perpetrators of the 1980 military coup inviolable, reduced the powers of the army, subordinated it to the Prime Minister, and paved the way for the trial of Kenan Evren, the chief architect of the 1980 coup.

In the third referendum, on July 15, 2016, he achieved his goal by receiving 51.41% of the votes in the referendum, which envisages the introduction of the presidential system, which was dreamed of but could not be realized by the leaders in power and politics in the last 40 years such as Özal, Demirel, Türkeş, immediately after the military coup initiative.

Dates / Elections / ReferendumsVotes received, in percent

10.08.2014 - Presidential elections51.79%
24.06.2018 - Presidential elections52.59%
21.10.2007 - Constitutional Referendum (election of the president by the people and changing the term from 7 years to 5+5 years)68.95%
12.09.2010 - Constitutional Referendum (removal of the immunity of Kenan Evren, who carried out the 1980 military coup)57.88%
16.04.2017 - Constitutional Referendum (introducing the presidential system)51.41%
28.03.2004 - Municipal elections41.67%
29.03.2009 - Municipal elections38.39%
30.03.2014 - Municipal elections42.87%
31.03.2014 - Municipal elections44.33%

In the shadow of the problems arising in the economy, price increases, inflation, increasing unemployment, millions of Syrian refugees taking refuge in the country, the repercussions of the pandemic, the occurrence of the 2 largest consecutive devastating earthquakes in history and affecting 13 million people, the feeling of exclusion and discontent that has been going on for years in a certain part of the society, foreign pressures, embargoes applied to certain fields in the country, etc., the AKP is still the first party in all pre-election polls, without exception. According to the results of 55 polls released to the public since the announcement of the March 10 decision to hold elections, it is still estimated to receive 36.2% of the vote on average, more than his first vote in 2002. Furthermore, it is worth emphasizing that the AKP won 8% more votes than the average of the pre-election polls in the 2018 elections. That is, 36.2% is the lowest estimate, and this number is likely to be higher than 38%.

This tableau raises a question

What Influences the Behavior of Turkish Voters?

 

1. Economic Stability

The short-lived coalition governments before the AKP came to power, and the inadequacy of their economic and social policies are one of the main factors affecting the AKP's coming to power.

From the establishment of the 48th government with Mesut Yılmaz on June 23, 1991, to the 58th government established by AKP representative Abdullah Gül in 2002, 11 governments were established in Turkey in 11 years, 9 of which were governments of coalitions formed from different political configurations, and their average lifespan was less than 1 year. During this period, none of the parliamentary elections were held at the scheduled times, all of them were early elections. Moreover, at that time, all the parties in the parliament (DYP, ANAP, SHP, CHP, Refah Partisi (Welfare Party), and MHP) tried themselves as government partners.

During 11 years, consumer inflation increased by 866.5% (annual average of 77.77%), and total inflation by 851% (annual average of 77.36%).

During the 21-year rule of the AKP, consumer inflation increased by 284.98% (annual average of 14.25%), and total inflation by 374.78% (annual average of 18.73%). In the 17-year indicators until the 2020 pandemic, consumer inflation increased by 170% (annual average of 10%), and total inflation by 172% (annual average of 10.1%).

In the 4 years after the 2018 elections, consumer inflation in the country increased by 126.79% (annual average of 36.7%), and total inflation by 210% (annual average of 52.53%). What is particularly noteworthy is that while inflation in the country was single-digit before the 2018 elections, average inflation has risen 4-5 times in the last 4 years. The rapid rise of these figures is an indication that the last period of the AKP leadership could not keep inflation under control. But still, the average inflation rate has not exceeded half of the average inflation rate of the 11 governments before the AKP.

The economic growth of the country, the level of national income per capita, the annual volume of exports, investments attracted to the country, and other indicators also affect economic stability and play a role in voter behavior.

While the per capita national income was $3,688 in 2002, this figure rose to a record high of $12,614 in 2013. It increased almost 4 times in 10 years. But later this growth began to decline gradually. According to the indicators of 2022, the national income per person is calculated as $10,655. Although this number seems to have increased by 3 times compared to 2002, it has declined by 20% from the results of the first 10 years of the AKP.

As for economic growth, economic growth has been recorded every year in the last 10 years, even during the pandemic period, and the growth of Turkey's economy has been observed with an average annual growth of 5.33%.

An important indicator in the economy is the volume of exports. In 2002, the volume of Turkey's exports was 36 billion 59 million dollars. In 2012, during the first 10 years of the AKP's rule, the amount continued to increase every year and increased more than 3 times and amounted to 113 billion 883 million dollars. In 2022, the volume of exports reached 235 billion 236 million dollars. This is 6.52 times more than in 2002 and 2.06 times more than in 2012. The share of the manufacturing industry in exports was 94%. This is a factor that has a positive effect on the labor market.

For comparison, while Turkey's total export during the 80-year Republic period until 2003 was 395 billion 22 million dollars, in the last 20 years it was 2 trillion 793 billion dollars. While Turkey's annual average export before AKP was 4.9 billion dollars, the average of the last 20 years is 139 billion 650 million dollars.

Only in the last 2 years, the volume of exports was 460 billion dollars, which is 16.4% more than the volume of exports in 80 years until 2003.

Turkey's economic growth has not only boosted export figures but import figures have also grown rapidly, and the foreign trade deficit has continued to grow, reaching $107 billion in 2022. In 2022, the volume of imports reached 342 billion dollars, and the volume of foreign trade exceeded half a trillion dollars and reach 577 billion dollars.

The behavior of Turkish voters in the elections will be affected by problems in the course of the economy, high inflation, and a decrease in purchasing power; furthermore, the increase in unemployment is more prominent than in previous periods before these elections; therefore, these will be factors that are directed against the government in the voters' preference.

However, the formation of a stable social protection system, the use of free health services and medicines, the availability of infrastructure, and the quality of the public service sector have positive aspects. In recent years, large investments have been made in the health sector, the construction of large hospitals, the expansion of airports, bridges, tunnels, high-speed railway transportation, the opening of universities in every province, the implementation of certain social projects in the field of social protection (TOKI houses, special support programs for the elderly and the lonely, etc.), the absence of serious problems in the public service sector, especially the expansion of public transport and road infrastructures, will be reflected in the election with certain positive points.

Also, it is known from the conducted survey that more than 45% of the poorest population of Turkey voted for AKP, while more than 40% of the richest people voted for CHP. The impact of this factor will also be observed in the election.

2. Security (Counter-Terrorism and Defense Industry)

The 2nd important factor affecting the behavior of voters during the elections in Turkey is the issue of security and the fight against terrorism.

In 2005, shortly after coming to power, Erdogan launched a policy of "Kurdish opening" regarding integration into the European Union, separating the concepts of "Kurds" and "terrorists" whose names were mentioned together. He made the society and the political elite accept that the "Turkish identity" is the supreme identity and, at the same time, there are many sub-identities, including the "Kurdish identity", and the impossibility of denying the Kurdish identity, took many practical steps regarding the rights of the Kurds, released the use of the previously banned Kurdish language in culture, information environment, education, and publications. He supported the integration into the society of many terrorists who climbed the mountain with weapons in hand but who did not participate in terrorist actions. The terrorist attacks that have been going on for 40 years, caused up to 450 billion dollars of damage to the Turkish economy and the death of more than 40 thousand people, were stopped. In 2014, this process was formalized with the Law on Ending Terrorism and Strengthening Social Integration, and the guns fell silent for a while, stability was established in the region, and economic and social relations developed.

In the June 7, 2015 elections, the AKP failed to win the 276 seats necessary to form a government with 258 MPs, despite winning 40.87% of votes in the parliamentary elections for the first time, and lost its chance to rule alone. The reason for this was the hard political campaign of the HDP, which runs a policy based on Kurdish nationalism and won 80 seats in the parliament, gaining 13% of the votes and overcoming the 10% electoral threshold. Since the votes of this party, which failed to pass the electoral threshold in the previous elections, were not counted due to the D'Hondt electoral system, AKP candidates who ranked 2nd in the region entered the parliament.

5 days after the elections, on June 12, 2015, the terrorist organization, which did not listen to the call of the imprisoned terrorist leader Abdullah Öcalan to lay down his arms, exhibited harsher rhetoric, and terrorist acts began again. First, the Suruc massacre was committed by ISIL in Şanlıurfa, 33 people died and more than 400 people were injured. Two days later, on July 22, two policemen were shot in the head and killed in his home. The PKK took this terror act upon itself. The government, therefore, withdrew from the agreement called the "Dolmabahçe Agreement" and the process called "Kurdish opening" or "solution process" was left unfinished.

In the June 7, 2015 elections, AKP's open and secret negotiations to end terrorism were unsuccessful, the process backfired, the true face of terrorism was revealed, and for the first time, voters showed a yellow card to AKP. All attempts by the then AKP leader Ahmet Davutoğlu to form a government were rejected by the parties in the parliament (CHP, MHP, and HDP); as a result, re-election was held on November 1, 2015. The AKP government, which distanced itself from terrorism in the 5 months after the June election and started operations against terrorists inside and outside the country in July, won nearly 50% of the votes in the elections, received 317 deputy seats, and continued to rule alone.

This process shows that voters in Turkey attach as much importance to the fight against terrorism and security as to the economy, and take these factors into account when they vote. When terrorism reaches a level that seriously disturbs society, security concerns come before economic concerns for voters and this is reflected in the ballot box. If it were not so, the AKP government would not face the situation of not being able to form a government on its own in the June 2015 elections, when inflation was the lowest in 2011-2015 (around 5% on average).

Although Turkey looks like an ordinary nation-state, it is actually the successor of the Ottoman Empire, which has its place in history. It is possible to clearly observe this both in the behavior of citizens and in the foreign policy of the state. Therefore, Turkey always attaches importance to military power and takes systematic steps to make the country's defense system durable. During the Republic period, especially in the last 60-70 years, as a NATO member, the Turkish army met most of its defense needs from weapons and ammunition produced by NATO member countries.

During the first 10 years of Erdoğan's rule, this process did not undergo any serious changes and continued as it was during the time of his predecessors. However, after the start of the Arab Spring in the Middle East countries, and especially in Syria, the events affected Turkey closely. Turkey could not sufficiently resist the attacks from Syria in the border region with the active support of Russia. As a result of the lack of or inadequate air defense system, many Turkish citizens were killed, injured, and damaged.

Turkey asked NATO for support in the shadow of these events. NATO members USA, Germany, and the Netherlands have temporarily deployed several Patriot missiles with Air Defense systems to Turkey. In 2015, less than 2 years later, they decided to withdraw.

In official statements, NATO member countries said that they withdrew the Patriots because they were no longer as dangerous as before but the reality was different. Especially since the second half of 2015, Turkey has started active military operations against the PKK, as well as the process of creating a private Kurdish region in the north of Syria as well as in the north of Iraq, targeting not only the PKK but also its Syrian branch, the PYD-YPG, and this annoyed the US and its allies. Because the US gave Turkey the weapons and supported it sold only in exchange for fighting ISIS and not touching the PYD-YPG, which it considered its allies in the region and supplied with military weapons.

Turkey's defenselessness from air strikes, as well as the open support given to the PKK and its extension by the NATO ally, pushed Turkey to look for alternatives. Turkey's attempts to buy Patriot air defense systems from the United States with its own money also failed. As a result, it agreed with Russia on the purchase of S400s.

US-Turkey military cooperation was seriously damaged by this. Turkey was removed from the F-35 project, the sale of F-16s was stopped without a refund despite the fact that it paid billions in cash for F-16s, F-16 modernization was refused, and very serious legal action was taken. The document known as Countering America's Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA) was adopted. NATO ally Turkey was officially listed as an enemy of the United States... Of course, the fact that the leader of FETÖ, Fethullah Gülen, who was said to be behind the July 15, 2016, military coup attempt, live in a specially protected place in the United States, as well as the role of blaming certain American citizens in this incident, are also undeniable causes regarding the aggravation of US-Turkey relations.

All these events encouraged Turkey to diversify its risks and strengthen its alternative military industry. In the last 10 years, Turkey has become strong enough to meet 80% of military supplies and industry, which was only 20% local before.

Domestically produced attack helicopter ATAK, 5th generation combat jet TAI Hürjet (Freejet), national combat aircraft Milli Muharip Uçak (TAI TF-X Kaan), combatant unmanned aircraft Bayraktar Kızılelma, unmanned combat aerial vehicles Bayraktar TB2, Bayraktar Akıncı, TAI Anka-Aksungur projects were realized. Laser weapons, electronic warfare systems (any action or capability that uses the electromagnetic spectrum (EMS) to detect, misdirect, and disrupt enemy weapon systems (radar, communications, command and control systems, data networks, and other digital infrastructures)), underwater robots, Anadolu amphibious assault ship, ballistic missiles of various distances, and other conventional weapons, armored vehicles, and tanks began to be produced.

The effect of this tableau on the behavior of Turkish voters is inevitable. As I emphasized above, a certain part of Turkish citizens will vote for the importance of the country's defense capability, the continuity of its security, the continuous fight against terrorism, the "standing position" against foreign threats, and the lack of external dependence. For this category of voters, issues such as economic problems, unemployment, inflation, high prices, social problems, problems in the operation of the justice system, damage to democratic institutions, problems of freedom of expression, and authoritarianism will remain in the background.

3. Ideological Affiliation 

One of the important issues affecting the behavior of Turkish voters during voting is the issue of ideological affiliation.

After the establishment of the republic, the CHP, which was the ruling political party until the 1950s, became the dictating party, ignoring and even "otherizing" the conservative class. In particular, under the name of Atatürk Reforms, there were administrative interventions in the life, customs, religious beliefs, clothing, and equal representation of the society, and numerous restrictions and administrative methods have been applied. Since 1950, the effective implementation of the multi-party system and the holding of democratic elections have motivated the political organization of the conservative class and brought their leaders to power. However, these processes are almost always stopped by military interventions or military warnings.

The first intervention of the military ended with the military coup of May 27, 1960, and the arrest and execution of Adnan Menderes, the leader of the Democratic Party of that time, and several members of his political team... Indeed, Menderes won by landslide and came to power in the elections of 1950, 1954, and 1957, maintained his power, and received support from the majority of the people.

A new Constitutional Commission was established by the military in 1961, and the Constitution was drafted and adopted.

After the end of the intervention of the military and the resumption of democratic contests in the political sphere, the activities of the Democratic Party were stopped and abolished, and the Adalet Partisi (Justice Party) under the leadership of Süleyman Demirel started to operate in its place and declared that it was an open follower of the Democratic Party. In the first democratic election in 1965, the Justice Party again became the first party with 52.9% of the votes and came back to power and tried to maintain the power of the conservatives.

On March 12, 1971, the military again intervened in the politics of the conservatives and issued an internal memory ("muhtıra"), the Demirel was removed from power, and the position of prime minister was entrusted to Nihat Erim from CHP. CHP leader İsmet İnönü also supported the military intervention. In 1972, the general secretary of the party, Bülent Evecit, who opposed this, removed İnönü from the party leadership and became the leader of the CHP with a majority of votes.

In the next elections, Demirel, the leader of the conservatives, came out ahead in the elections again, but he could not come to power alone. Because the religious conservative wing (“national vision”) left the party and founded the Milli Selamet Partisi (National Salvation Party). Although various coalition governments were established, they did not last. When the minority government was finally led by Demirel, the right-left conflict spilled out into the streets. In the shadow of thousands of young people killing each other, on September 12, 1980, the military under the leadership of Kenan Evren made another military coup and seized power.

Political leaders were arrested, parties were abolished, political activity was banned, and the 1961 Constitution was abolished.

The conservative political wing was stopped by the military for the 3rd time. Despite this, the political will did not oppose the military coup but submitted. It's no coincidence that people keep on saying the phrase by Demirel "I'll take my hat and go", which was a subject of humor...

Kenan Evren, the head of the military headquarters that carried out the coup, prepared a new Constitution and put it to a referendum in 1982. The Constitution was accepted by 92% in the referendum held under martial law. K. Evren elected himself President in the parliament. He supported Turgut Özal to be the head of the government by establishing ANAP and guaranteed his immunity by the Constitution.

In 1991, conservative leaders Demirel, Erbakan, and Türkeş and the leftist leader Ecevit, whose ban on political activity ended, returned to politics, and in the very first election, conservative leader Demirel emerged as the first party in the elections of October 20, 1991, with the Doğru Yol Partisi (True Path Party), which he founded instead of the banned Justice Party. This time, Demirel formed a coalition government with İsmet İnönü's son, Erdal Inönü, thus avoiding the wrath of the military. However, conservative voters punished the DYP, which became allied with the left, in the 1995 elections and it fell to third place in parliament.

The National Salvation Party was abolished by the 1980 military coup, and the Welfare Party founded by Erbakan emerged as the first party in the 1995 elections. However, he did not have the necessary majority to form a government alone. After Özal's death, Erbakan made an alliance with Tansu Çiller, who replaced Demirel, who sat on the presidential chair, and agreed that he would be in the Prime Minister's Office in the first half, and Çiller in the second half. In 1996, Erbakan established a joint government with Çiller. However, this did not last long. First, Erbakan's trip to Libya became the subject of discussion. Then, the theater commemorating Palestine Day with the permission of the Mayor of Sincan (a district in Ankara) from the Welfare Party was perceived as a collapse of secularism. The army took the tanks to the streets of Sincan. Then, on February 28, 1997, the National Security Council, which was dominated by the military, again issued a "reactionary warning" to the government, and the process of annulment of the Welfare Party by the Constitutional Court began. Therefore, in June 1997, Erbakan submitted his resignation to President Demirel in order to give the position of prime minister to his government partner Çiller as agreed. Contrary to what was expected, Demirel did not give the task of protecting the government to DYP leader Çiller, but to ANAP leader Mesut Yılmaz, who was in the minority. Without a majority in the parliament, ANAP, DSP, and DP together formed the ANASOL-D minority government. In 1998, the Welfare Party was dissolved and its leaders were banned from political activity. The Mayor of Istanbul from the Welfare Party, R. T. Erdoğan, was removed from office in 1998, was sentenced to prison for a poem he read, and was banned from politics.

Again, the political power of the conservative political party was ended by external (military) intervention. Erbakan was unable to show resistance at the meeting of the National Security Council, which pressured him for 8 hours, and submitted to the signing of the decisions...

Although the ruling of the first party, the Welfare Party, in 1995 with the democratic elections lasted for only 1 year, and the relinquishment, trial, and closure of the power due to the pressure of the army members led to the establishment of Fazilet Partisi (Virtue Party) in the place of this party, the banning of Erbakan and some politicians in his circle from engaging in politics created a leader problem in the party. The younger Erdogan and his entourage - B. Arınç, A. Gül, A. Şener, M. Gökçek, etc. did not accept the leadership of Recai Kutan and left the party. In 2001, this innovative wing came together and joined the name of the Justice Party, which reminds of the continuation of the conservative tradition, and added the development to it, founded Adalet ve Kalkınma Partisi (Justice and Development Party) (AKP) and entered politics.

The first years of AKP's rule also began with ideological conflicts. A few days before the November 2002 elections, the Constitutional Court ruled that Erdogan could not be a party founder or deputy. Although Erdogan gave support from outside, Abdullah Gül led the party to the election and he became the first Prime Minister from the party. As the party gained the majority in the Parliament, the first thing it did was to lift the political ban on Erdogan by adopting a new law. Although the law was passed, President Ahmet Necdet Sezer vetoed the law by refusing to sign it. The law came back to the parliament. The vetoed law had to be passed by a two-thirds vote. This time CHP leader Deniz Baykal overruled Sezer's veto by supporting the law. As a result, the law came into force and Fadıl Akgündüz, the deputy elected from Siğirt, resigned and a new election was held there. Erdogan came to the parliament with 85% votes.

Erdoğan, who was arrested for reading a poem in Siğir and removed from Istanbul Municipality and politics, returned to the center of politics - to the Prime Ministership - from Siğirt.

However, Erdogan's return to the Prime Ministership and his party's majority in the parliament did not make his job easier. The chairman of the Constitutional Court, A. N. Sezer, who closed the Welfare Party In 1998 and banned its leader Erbakan and other party leaders from politics, was already elected by the Parliament as the President of the Republic of Turkey in 2000. His first action against the AKP was to veto the law that paved the way for Erdogan. Sezer, as a person from the left, began to abuse his powers in the Constitution. He did not approve almost all the personnel assigned by the government to important strategic areas. He vetoed the laws and even many government officials had to perform their duties on a temporary basis until 2007.

In the first years of his rule, Erdogan behaved more cautiously in order not to conflict with the army members as much as possible and focused his activities more on economic management. A serious conflict took place in May 2007 when Sezer’s presidency ended. Millions of people organized "Republican rallies" in big cities to prevent Erdogan from becoming President.

These rallies were organized by Şener Eruygur, the head of the Atatürk Thought Association and Commander of the Gendarmerie in 2002-2004, together with several non-governmental organizations. It is interesting that when Eruygur was the Commander of the Gendarmerie, while reading the paper he prepared in advance at one of the meetings as a member of the National Security Council and while saying that the government is acting against secularism and acting reactionary, everyone in the meeting froze when Erdogan hit the table and said "Shut up", Eruygur hurriedly left the hall. Then he retired. Again, it is interesting that Erdogan, who held re-elections after organizing the Republican rallies and got what he wanted in the referendum, strengthened, and the generals who threatened with the coup and issued warnings were arrested one by one in 2009 as part of the Ergenekon case. In total, more than 140 generals and admirals were imprisoned. Şener Eruygur was also arrested after the coup plan was found on CHP deputy Mustafa Balbay's computer. The general, who spent the rest of his life in prison, died in February of this year after falling and breaking a rib in prison...

After the Republican rallies of 2007, Erdogan announced that he would not be the President and did not run for office, but nominated Abdullah Gül. But Abdullah Gül's wife wearing a headscarf created a political crisis again. CHP boycotted and did not participate in the plenary session gathered for voting in the parliament. According to the constitution, the president could be elected by receiving two-thirds of the vote in the parliament in the 1st vote, two-thirds in the 2nd vote, more than half in the 3rd vote, and the most votes in the 4th vote. In the first two votes, there was no two-thirds majority, but in the third vote, Abdullah Gül was elected with more than half of the votes. However, the CHP applied to the Constitutional Court and asked for the annulment of the election results. On the same day, the Chief of the General Staff issued an "electronic internal memo" and stated that secularism was in danger. Erdogan's government very harshly and immediately declared that this was unacceptable, that it was interference in the government's activities, that he would not resign, and that the army should be busy with its work.

Later it turned out that when Yaşar Büyükanıt, the Chief of the General Staff, who did not answer Erdogan's phone calls before the government's announcement, called Erdogan after this announcement, Erdogan reminded that the people elected him as the government and said that if he wanted to be involved in politics, he should join politics.

The Constitutional Court accepted the request to annul the results of the presidential elections and annulled the results of the presidential elections. As a reason, it stated that the quorum of the meeting in the parliament should be two-thirds, although it is not stipulated as a requirement in the internal regulations. Thus, since the CHP boycotted the meetings and locked the parliament’s work, the president could not be elected.

Erdoğan immediately decided to hold the elections scheduled for November in July, saying "the right to speak belongs to the people". In the July election, Erdoğan increased the 34% he received in the first election by 12% and returned with 46.58%, 341 deputies. In the elections, the CHP, which locked the parliament’s work with a boycott, lost 66 seats and was able to receive a total of 112 deputy seats. Since the MHP also came to the parliament, the quorum required for the presidential elections was not a problem. Abdullah Gül was elected president with the participation of 341 AKP and 71 MHP deputies.

Thus, Erdogan, who represented the conservative wing, did not step back in his first confrontation with the military, he went ahead with the process and as a result, won more votes and maintained his superiority in the parliament, got rid of Sezer’s whims, put Abdullah Gül on the “throne of the President”, and went to the referendum, taking the right to elect the president from the Parliament and giving it to the people.

After this incident, the ideological conflict did not subside. Revanchists started a judicial process to close the AKP and ban its leaders (71 people, including Erdogan and Gül) from politics. Decentralization against secularism was cited as the reason. On July 30, 6 of the 11 members of the Constitutional Court decided in favor of the closure of the AKP. Only the President of the Constitutional Court, Haşim Kılıç, voted against the closure. Another 4 judges decided to cut off one-third of the financial aid. Thus, the 50%+1 required to close the AKP was not enough. However, a part of the financial assistance received by AKP from the treasury was cut off. Thus, the revanchists immediately equalized the score.

The process did not end there, on July 15, 2016, military units supported by FETÖ launched an armed coup, this time to overthrow the government. The Parliament, the Security Directorate, strategic institutions were bombed, TRT was seized, and there were attempts to physically destroy Erdogan. At the first opportunity in this process, Erdogan asked the people to show resistance through FaceTime on his mobile phone and returned from Dalaman, where he was resting, to Istanbul despite the risk of death, and came to the squares and interrupted the process, even at the cost of the lives of many of his supporters. Most of those who attempted the coup and most of those who made this plan were captured and sent to prison. Of course, the fact that the army does not fully support this process, including the role played by the MHP leader, is undeniable.

Thus, Erdoğan, unlike his conservative predecessors, did not pay attention to the warnings, he responded, he was able to resist the coup attempt despite the use of all weapons, and by changing the constitutional provision allowing military interventions by referendum, he brought the military units under the full control of the legal and de facto government.

The conservative voters who voted for Erdoğan and the AKP appreciate these behaviors and cling to their leaders who defend their votes under all kinds of pressure, even risking his life. In this regard, even if other arguments are against Erdogan, who is thought to "lose a serious vote" in public opinion, this ideological factor plays an important role in keeping his supporters stable. The sensitive issues of the conservative religious class, the problem of head covering, the problem of equality, the issue of İmam Hatip schools, etc., which were previously under pressure, continue to be ahead of other factors for this sensitive group. Support for the continuation of power remains a vital issue for this class. The mistake of the secular people is to constantly keep this sensitive issue on the agenda and attack the conservative class with it.

4. Foreign Policy, International Relations

Another important factor for Turkish voters is the foreign policy priorities of the authorities and the place of Turkey in international relations.

The 21-year foreign policy period of Erdogan's rule should be divided into two parts. The first is the first 10-11 years period. The second is the last 8-10 years period.

One of the first actions of the AKP government, which came to power in 2002, was to accept all the integration documents necessary for joining the European Union and quickly becoming a member of the European Union. Except for the first behavior in the Iraq war, relations with the United States were going smoothly and there was no serious conflict.

Friendly relations with Israel were continued, and the process of rapprochement with the countries of the Middle East was underway. They satisfied the Iraqi people by not allowing the US, which intervened in Iraq, to pass through Turkey. Even the mined areas in the border zone with Syria were cleared, and the "policy of zero problems with neighbors" continued at full throttle.

The rapprochement with Greece was continued, and joint activities were continued to solve the Cyprus problem, they even held a referendum in the Turkish Republic of Northern Cyprus for the purpose of establishing a "Common State" on the island and accepted the will to cooperate with the Greek part.

“Football diplomacy” was being carried out with Armenia, although diplomatic relations had not been established, President Gul visited this country and watched football together with his Armenian colleague. More than 100,000 Armenian citizens live and work in Turkey illegally but Turkey closed its eyes to this fact and let Armenia use its airspace for flights.

Cooler relations existed with Azerbaijan, as well as with the Central Asian Republics. However, cooperation with neighboring Iran also went very smoothly. Even the title of honorary citizen of Tehran was presented to Erdogan.

Relations with Russia continued normally, economic cooperation, mutual trade, and cooperation in the field of tourism were conducted in a way that would bring mutual benefits.

The experience of the Arab Spring in the region started to change the geopolitical balance. With the start of a civil war in Syria, Turkey's foreign policy priorities began to change. Because similar initiatives took place in Turkey. In particular, the Gezi events in Taksim in 2013 forced Turkey to reconsider its relations and foreign policy priorities. The last review of foreign policy was after the July 15, 2016, military coup attempt.

Although Turkey's relations with the EU were very willing at the beginning, they went to break. Indeed, it can be said that the main steps in this direction were taken quickly, and all requests were consistently fulfilled. In 2005, Turkey, which quickly accepted all requests, began to demand an early discussion of EU membership. Using the Cyprus issue as an excuse, the EU showed that it was not in favor of a fast process. In 2007, Turkey asked the EU for a specific date for membership but no serious action was taken. Finally, Erdoğan mentioned in Germany in 2012 that Turkey could end its relations with the EU if it was not included by 2023. Thus, the EU path was virtually closed and no serious steps were taken in this direction after 2012.

Relations with Israel almost stopped after the armed attack on the Mavi Marmara ship carrying aid to Palestine and the famous "one minute" dialogue with the Israeli Prime Minister in Davos Form in 2009. Only in the last one or two years, after the visit of the President of Israel to Ankara, the establishment of moderate relations has been observed again.

The relations with the United States “became lemony” due to the open support and arming of the PKK and YPG-PYD terrorist organizations in Iraq and Syria under the name of fighting ISIS. The relations were aggravated by the non-sale of Patriot missiles, the purchase of S-400s from Russia, the withdrawal of Turkey from the F35 project, the refusal to sell F16s, the modernization of F16s, and the addition to the list of enemies (CAATSA). The emplacement of FETÖ, which orchestrated the July 15 coup, the arrest of Pastor Bronson, and the threat of sanctions by Trump brought the tension to a peak. Tensions rose further when US President Biden came to power and said that they should give maximum support to the opposition in order for Erdogan to go. At present, these relations are tense and continued at the level of "forced alliance" - friendly enemies.

Relations with Russia became tense after the downing of a Russian fighter plane in 2015. Then, the Russian Ambassador was killed. However, at that stage, the coup attempt in Turkey and FETÖ's emergence behind the attempt, and the attribution of the downed plane to this group softened the relations again (although then Prime Minister Davutoğlu announced that he gave the order personally to shoot down the Russian plane). In particular, the parties can continue cooperation in the S-400 issue, the construction of the Akkuyu nuclear power plant, the sale of blue gas, and finally, within the framework of grain diplomacy during the Ukrainian war. Although there is a conflict of interests in Syria, Libya, and Azerbaijan, the spirit of cooperation is more prominent, and both sides are aware that they feel a "forced need" for each other.

The increase in Erdogan's international influence is also observed. Systematically criticizing the structure of the UN, with the message "the world is bigger than 5", he emphasizes the necessity of reforming the UN at every opportunity. This attracts the sympathy of many weak countries.

He makes open attempts to establish certain economic relations with African countries.

He is trying to restore relations with Arab countries in the Middle East. Friendly relations with Qatar are at a high level. Relations are so warm that even Qatar entrusts the security of the World Cup to the Turkish police.

Efforts are being made to repair relations with Egypt, which were damaged by the military coup of el-Sisi and the overthrow and execution of Morsi.

By not allowing the overthrow of the government in Libya, he continued to support the current government and got an opportunity to establish high-level relations. The Turkish army fully supports Libya in certain activities and education.

Relations with the United Arab Emirates are being restored.

Relations broken with Saudi Arabia after J. Khashoggi’s murder are slowly being restored.

The strained relations between Azerbaijan during the presidency of Abdullah Gül have already been completely forgotten, especially the military and political support given during the 44-day war brought the cooperation between the two countries to the level of the military alliance. The one-nation-two-state concept continues at a high level at all levels.

Distant but not hostile relations with Iran continue. Relations with the Armenian side are more indexed to Azerbaijan-Armenia relations. However, in the near future, it is inevitable that the presence of a peace agreement will have a positive effect on relations with Turkey.

A summit of Turkic-speaking countries, including Azerbaijan and Hungary, is held with Central Asian states, and cooperation is brought to new levels.

The foreign policy carried out by the Erdoğan government, especially the mutual understanding based on the distance with Western countries, warmer with Turkic-speaking countries, and national interests with neighboring countries, mutual cooperation with both sides without taking sides with Russia and Ukraine, the "Blue Homeland" (“Mavi Vatan”) project, Libyan policy, buffer zone activities in Syria, full support for Azerbaijan, non-participation in the embargo against Russia and continuation of economic, energy, and tourism cooperation, and the re-establishment of relations with Israel are accepted and adopted by a wide segment of the society. In this regard, the preference of voters who will give priority to foreign policy may overlap in this regard.

Conclusion

Finally, the behavior of Turkish voters may depend on other factors not listed here. However, by highlighting the more prominent ones and taking into account the factors that influence the voters' preferences one by one, it is possible to observe that the situation during the previous elections has declined in certain areas and progressed in certain areas. This shows that although the life of the government is long-lived, its dynamism is the factor that legitimizes this longevity. 21 years is a very long time for a government to continue and not change. However, the best part of democracy is that the power goes to political parties by the people's choice. In 21 years, the current government turned to the people in 15 different formats and received the opinion of the people. If the people have not had a serious change of opinion during this period, then they have found more positive shades in the policy conducted so far and have not focused on alternatives. Of course, the identity of the alternatives, their real proposals, their persuasiveness, and the right justification of the necessity and advantages of the change are important in terms of attracting the masses.

The fact that Erdogan is very hardworking despite his age and illness, his ability to read processes correctly, maintaining his harsh rhetoric in the fight with his opponents without changing his line and pulling his opponents to that level, his ability to keep his words, his determination to achieve his goal, his initiative, his charisma, his commitment to his values, his preservation of the image that he is a man of the people, making showing high results in elections a philosophy of his life, winning all 17 elections and referendums in the last 30 years, being the leader who managed to stay in power for the longest period of time in the 100-year-old Republic of Turkey with elections, and the fact that there are many people who like and dislike him as a leader outside the country make him attractive in the eyes of his fellow voters.

As for the aspects that have a negative impact on the voters, the more pronounced economic problems, the boredom caused by a long stay in power, corruption and nepotism, authoritarianism, interference in the functioning of the law, and a divisive rather than an inclusive style of language are the aspects that have a negative impact on voters.

The opposition also has strengths and weaknesses.

The strength of the opposition is that it has 21 years of power in front of it. Economic problems are at the highest level in 21 years, prices have risen, inflation has increased, and purchasing power has decreased. There is metal fatigue in power. Personally, Kemal Kılıçdaroğlu is an honest, simple person, he is not rude, authoritarianism is not noticeable in his personality, and he has not been affected by corruption. These are arguments that can be used against the government and in favor of the opposition.

As for the weakness of the opposition, the main opposition candidate is older than Erdogan. He has not had any political success before. He has not won any election. He has no charisma. He did not show his initiative, it is not a specific idea that brought the 6 partners together, but the desire to overthrow Erdogan in front of them. This is a fragile union, and with the fall of Erdogan, the goal may be over. It is a very fragile union because of different political-ideological parties. The support of the HDP, which does not distance itself from terrorism in order to win the election, is repulsive.

As for their partners, they have no political weight or outstanding success. Davutoğlu and Babacan have no independent success stories, other than what they did in Erdogan's team under his leadership. Davutoğlu held the position of Prime Minister during the most criticized period of the Erdogan era.

The zigzaggy policy of Meral Akşener, the leader of the İYİ Party (Good Party), is not welcomed at all. Despite being the head of the Ministry of Internal Affairs during the rule of DYP, she confessed, "I overthrew the power of the DYP-RP", being among the founders of the AKP and withdrawing, being a member of the staff of the MHP and dividing the party, and finally accusing the Table of Six and withdrawing from the table and then returning as if nothing had happened do not give the image of a reliable politician-leader. I don't see the need to dwell on the fact that the other junior partners of the Table of Six do not have the potential to receive a 1% vote when considering together.

In short, those who want to end Erdogan's 21-year rule are mostly those who have been in politics for 21 years, and not new faces or new ideas.

Along with the positive sides of the program put forward by the Nation Alliance, there are promises that are not met unambiguously in Turkey and are not accepted especially by the conservative side. However, the biggest problem may be the effects of false statements made during the election campaign. For example, Kılıçdaroğlu's statement, "As soon as we come to power, we will change Turkey's foreign policy by 180 degrees", is a very serious mistake. From a geopolitical point of view, making statements about relations with Russia is playing into the hands of everyone except Turkey.

Earlier, his speech against the "Blue Homeland" project, saying "What are we doing in Libya?" and now saying "We will change the foreign policy by 180 degrees.", is a sign that he is determined to do what he said. This is a serious backward step in terms of Turkey's national interests and factors that will affect Turkish voters.

In conclusion, the conclusion I came to as a result of this analysis is that this is the period when Erdogan's power in Turkey is the weakest. As an energy-dependent country, heavy economic losses in the pandemic, damage caused by natural disasters - earthquakes, tense and cold relations with great powers, the decline in the socio-economic well-being of the people, and problems in the justice system seem to be the factors that make it difficult for him to be elected.

Despite this, the party in front of him has not been able to fully show the image that it will advance, develop, solve problems, create a sense of trust in society, and promote social peace without Erdogan. The fact that the opposition has many heads and different voices come out from each head are factors that cause hesitation in convincing the voter.

Also, two-thirds of the voters are voters who saw and lived before the Erdogan era. This also shows their ability to compare.

In short, when the parties are weighed in the eyes of Turkish voters, taking into account all the factors, it is seen that the candidate of the People's Alliance, Erdoğan, predominates.

Even if this image misleads us and the other side of the scale - the candidate of the Nation Alliance, Kemal Kılıçdaroğlu - wins, there is a great possibility that very serious problems will await him, he will be in trouble with terrorism, and first of all, different opinions will come to the fore in his team and he will not be able to last.

Regardless of which party wins, the winner of this election will be the people of Turkey. Because, thanks to the people, a democratic, pluralistic election process is being conducted, which is watched by the whole world. It is proud. Good luck Turkey!